Hoe een Meldpunt tot Stilte leidde — en wat dit betekent voor de 'Rechtsstaat'.

Eerste publicatie 4 december 2025

Door: Onafhankelijke Redactie 

voor Internationale Mensenrechten 

& Rule of Law

INTERNATIONAAL ONDERZOEK: 

'Het Stilgevallen Dossier'

ATTENTION! (video English version: https://rumble.com/v72kl8o-international-human-rights-and-legal-briefing-note-alice-bosman.html)

INTERNATIONAL HUMAN RIGHTS & LEGAL BRIEFING NOTE

Inleiding

In Nederland heeft zich een opmerkelijke situatie ontwikkeld rondom een man die zegt slachtoffer te zijn van extreem zwaar geweld en misbruik. Ongeacht de inhoud van zijn verklaringen — die tot op heden niet publiekelijk zijn bevestigd of ontkracht — staat één aspect wél vast: de bevoegde autoriteiten hebben hem langere tijd niet formeel gehoord, ondanks herhaalde verzoeken om zijn verklaring op te nemen.

Voor juristen, mensenrechtenexperts en onderzoeksjournalisten vormt juist die procesgang een rode vlag. Niet de inhoud van wat iemand zegt, maar het weigeren om hem überhaupt te horen. Volgens internationaal recht valt die weigering niet te rijmen met de verplichtingen van een moderne rechtsstaat.

Een man met een verhaal — en een gesloten deur

De betrokkene, hierna de melder, deed in de afgelopen jaren meerdere pogingen om bij politie en justitie een formele getuigenverklaring af te leggen over ernstige misstanden waarvan hij zegt slachtoffer en getuige te zijn.

Zijn verzoeken werden volgens hem:

uitgesteld,

verwezen,

genegeerd,

of beantwoord met administratieve hindernissen.

Opmerkelijk: in geen van de gevallen lijkt een officiële, geregistreerde hoorzitting te zijn gehouden waarin zijn verklaringen onder proces-verbaal zijn vastgelegd.

Wat staat hier op het spel?

In internationale context is het weigeren om een melder te horen niet zomaar een procedurele fout. Het kan wijzen op:

1. Schending van het recht op toegang tot justitie
        (Artikel 6 EVRM)

2. Schending van de plicht tot onderzoek bij aanwijzingen van ernstig geweld
        (Artikel 3 EVRM, VN-Anti-Folteringverdrag)

3. Risico op secundaire victimisatie
     – wanneer een vermeend slachtoffer de indruk krijgt dat hij wordt genegeerd.

4. Gebrek aan institutionele transparantie
     – wanneer niet duidelijk wordt waarom het horen achterwege blijft.

Voor onafhankelijke waarnemers is dit het rode sein: niet de inhoud van de claims, maar de niet-behandeling ervan.

Het bredere patroon: kwetsbare melders die tussen wal en schip vallen

Nederland ziet zichzelf graag als voorbeeldig land op het gebied van mensenrechten, maar internationale rapportages tonen dat melders van ernstig geweld of misstanden geregeld:

• onvoldoende bescherming krijgen,
• hun meldingen niet altijd de juiste prioriteit krijgen,
• of verdwalen in complexe bureaucratische rompslomp.Vooral burgers die getraumatiseerd zijn, of die in conflict staan met autoriteiten, blijken kwetsbaar voor institutionele ruis: de mist van procedures, doorverwijzingen en ontbrekende opvolging.

Het dossier van deze melder lijkt — voor zover publiek verifieerbaar — precies in die categorie te vallen.

Het zwijgen rond getuigen: journalistiek en klokkenluiders onder druk?

Rondom de zaak liggen signalen dat ook journalisten, oud-ambtenaren en onafhankelijke onderzoekers die aandacht vroegen voor de melder, te maken kregen met:

• intimidatie via juridische weg,
• pogingen tot reputatieschade,
• of het bemoeilijken van publicaties.Indien waar, raakt dit direct aan persvrijheid en de EU-richtlijnen ter bescherming van klokkenluiders.

De vraag die niemand beantwoordt

Waarom is de melder niet gewoon gehoord?

• Het is de meest basale stap in elke rechtsstaat.
• Het kost een rechercheur desnoods een ochtend.
• Het opent de deur naar verificatie, toetsing, waarheidsvinding.
• Het niet doen laat juist ruimte voor speculatie, escalatie en polarisatie.

Internationale wettelijke plicht tot handelen

Volgens Europese en internationale verdragen is het horen van een melder geen gunst, maar een plicht wanneer hij spreekt over potentieel ernstig geweld of misbruik.

De staat is verplicht om:

• een verklaring op te nemen,
• deze objectief te beoordelen,
• de melder te beschermen als kwetsbare persoon,
• en de beslissing transparant te motiveren.
• Niets daarvan is optioneel.

Een oproep tot transparantie

Dit artikel neemt geen positie over de waarheid van de beweringen van de melder.

Dat is niet de rol van een journalist en niet mogelijk zonder onafhankelijk onderzoek.

De oproep is eenvoudiger:

Hoor hem.

Documenteer.

Onderzoek.

Of motiveer publiekelijk waarom dat niet gebeurt.

Dat is de minimum standaard van elke rechtsstaat — en precies wat volgens de beschikbare informatie ontbreekt.

Admin Alice Bosman

Onafhankelijk journaliste, oud-agente, rechercheur & eervol ontslagen

ONZE NIEUWSTE ARTIKELEN