NIEUWE UITDRUKKING "NEDERLANDSE GERECHTIGHEID", WAT EEN AANFLUITING BLIJKT, LEES WAAROM!

Vandaag moet er een nieuwe uitdrukking aan de lijst worden toegevoegd: "Nederlandse Gerechtigheid"

Wat een aanfluiting betekent, een aanfluiting van gerechtigheid, de antithese van gerechtigheid.

(Deze tekst is vertaald vanuit het Engels, excuses voor de eventuele stijlfouten!)

Hans Vogel schreef het onderstaande artikel:

"Vandaag moet er een nieuwe uitdrukking aan de lijst worden toegevoegd: "Nederlandse Gerechtigheid"

Wat een aanfluiting betekent, een aanfluiting van gerechtigheid, de antithese van gerechtigheid.

"Kijk maar naar de tragische farce die het MH17-proces is geworden, met de systematische onderdrukking bewijsmateriaal, corrupte aanklagers, gedeeltelijke rechters, allemaal naar behoren ondersteund door bevooroordeelde staats- en bedrijfsgecontroleerde media. Justitie.

Tegenwoordig is het ook de zetel van het Internationaal Strafhof en een aantal gespecialiseerde tribunalen zoals het Hof voor het Voormalige Joegoslavië.

Hoe die kangoeroe rechtbanken ook heten,

ze spreken beslist geen recht uit.

Nederland is altijd een land geweest van wraakzuchtige, kleingeestige dwergen die zich tegen iedereen keren met een onafhankelijke mening. Dat is de reden waarom de weinige Nederlandse intellectuelen en auteurs van kwaliteit en onafhankelijkheid van geest altijd naar het buitenland moesten verhuizen. Sinds Hugo de Groot in de 17e eeuw heeft iedere Nederlander met een eigen willetje het land verlaten.

Pieter Waterdrinker, de grootste levende Nederlandse romanschrijver, woont nu in Rusland, voor hem vluchtte Gerrit Komrij naar Portugal, Willem Frederik Hermans naar Frankrijk, J. Slauerhoff werd Vliegende Hollander, werkte als scheepsarts en schreef in zijn vrije tijd poëzie.

Onder de velen die het land moesten verlaten vanwege hun eigenzinnige mening, vallen ook enkele journalisten op. Dit zijn onder meer Alexander Cohen en Willem Oltmans. Deze laatste werd decennialang genadeloos vervolgd voor het blootleggen van feiten en het uiten van meningen over de voormalige Nederlandse kolonie in Indonesië die de regering in Den Haag voor het publiek weg wilde houden.

Oltmans heeft een waardige opvolger gevonden in Micha Kat, een van de weinige Nederlandse journalisten met de persoonlijke moed (geen Nederlandse moed!) die nodig is om de Nederlandse regering te verdedigen.

Micha Kat, ooit beschouwd als de meest heldere journalist op het gebied van justitiële zaken, publiceerde in 2004 een boek waarin de corruptie met de Nederlandse "krant of record", NRC-Handelsblad (Lux, Libertas en Leugens, of Light, Liberty and Lies, in een woordspeling) aan de kaak werd gesteld. onder het motto van de krant.)

In 2010 volgde Boekhoudfraude, die werkelijk verbluffende fraudes van KPMG, Deloitte, Ernst & Young en PricewaterhouseCoopers aan het licht bracht.

Ondertussen was de heer Kat begonnen de wijdverbreide en systematische corruptie van de Nederlandse rechterlijke macht aan de kaak te stellen. Van openbare aanklagers, advocaten en rechters tot gespecialiseerde journalisten, inclusief professionele organisaties voor journalisten, advocaten en rechters, evenals het ministerie van Justitie, het hele systeem is volkomen corrupt. De werking ervan wordt duidelijk, vooral wanneer het systeem zich keert tegen degenen die de regering op elk niveau durven uitdagen.

Omdat het leven in Nederland hem onmogelijk werd gemaakt, moest meneer Kat naar het buitenland en kwam in Noord-Ierland terecht.

De heer Kat heeft zich gericht op het blootleggen van het mechanisme dat de Nederlandse heersende elite bij elkaar houdt. Tot de jaren tachtig rekruteerde deze elite haar leden voornamelijk uit de traditionele hogere klassen, de universitair opgeleide middenklasse en af ​​en toe een nieuwkomer van onderaf, sindsdien heeft de elite zich moeten uitbreiden.

Het kon niet langer vertrouwen op de traditionele "old-boys-netwerken" en daarom was er een nieuw instrument nodig om de cohesie te waarborgen.

Dit nieuwe mechanisme was pedofilie, compleet met al zijn onsmakelijke nevenactiviteiten tot aan de sadistische mishandeling van zuigelingen.

Natuurlijk is het erg moeilijk en emotioneel inspannend om naar deze zaken te kijken, maar meneer Kat heeft de moed gehad om dat te doen. Zo onthulde hij dat de heer Joris Demmink, van 2002 tot 2012 secretaris-generaal van het Nederlandse Ministerie van Justitie (!) niet alleen een pedofiel was, maar waarschijnlijk meer dan dat.

Als gevolg hiervan heeft de regering haar bloedhonden losgelaten op de heer Kat en hem beschuldigd van de meest buitensporige en belachelijke overtredingen: voor het naar verluidt "beledigen" van het hoofd van de Nederlandse staatstelevisie, werd de heer Kat veroordeeld tot negen maanden gevangenisstraf.

Sinds vorig jaar presenteert de heer Kat overtuigend bewijs dat "Covid-tsaar" prof. Jaap van Dissel, directeur van het RIVM (Government Health Authority), ook wel bekend als de "Nederlandse Fauci", betrokken is geweest bij criminele kindermisbruik en zelfs moord, maar de politie en het openbaar ministerie hebben consequent geweigerd de zaak te onderzoeken.

Nu heeft de regering teruggeslagen en verzocht om de uitlevering van de heer Kat uit Noord-Ierland, waar hij woont, omdat hij een "terrorist" is. Let wel, meneer Kat heeft nooit een bom gemaakt, laat staan ​​gegooid, nooit opgeroepen tot geweld, nooit iets gedaan wat terroristen gewoonlijk doen, helemaal niets. Toch wordt hij gebrandmerkt als een terrorist, omdat hij de staat zogenaamd 'destabiliseert'. Tegelijkertijd heeft hij een spreekverbod gekregen en mag hij zich niet bezighouden met journalistieke activiteiten.

Op 3 september beslist de rechter in Noord-Ierland of de heer Kat al dan niet aan Nederland wordt uitgeleverd.

Dat, beste lezer, is waar "Nederlandse Justitie" op neerkomt.

Waarschijnlijk is het in de ogen van de Nederlandse regering eigenlijk gerechtigheid.

Maar nu ik erover nadenk, "Nederlandse regering" is ook een onzinnige uitdrukking.

Het is de antithese van "regering".

Inderdaad, de regering in Den Haag is niet eens een 'Nederlandse' regering.

Ze kan net zo goed een 'Oekraïense' regering of 'Iraakse' regering worden genoemd, aangezien ze precies en prompt doet wat het regime in Washington haar opdraagt ​​te doen."

Bron ► https://english.pravda.ru/opinion/147671-dutch_justice/