Het wordt de hoogste tijd voor Vrede in onze wereld, èchte Vrede!

De tijd van praten, pappen en nathouden is voorbij. 

Nu komt het echte werk door Gods hand, zo God wil zal geschieden.

Ondertussen kunt U zelf nu onderhand wel bepalen waar wij in Nederland, België en de rest van de wereld alom mee te maken hebben gehad toch? We hebben te maken gehad met een rovers, kindermoordenaars, liegende en corrupte topambtenaren, functionarissen en hooggeplaatsten die hun ziel hebben verkocht in ruil voor geld, macht en status. Een aantal daarvan werden min of meer gedwongen om mee te doen met de corrupte praktijken van hun (voor)ouders, omdat zij in een bepaalde familiebloedlijn werden geboren of grootgebracht. Zo is het gegaan beste mensen, daarbij is onze geschiedenis ook nog eens vervalst.

Het boek Henoch, verbannen uit de Bijbel, vertelt het ware verhaal van de mensheid.

De ontdekking van de Dode Zeerollen

Begin 1946 hoedde een groep bedoeïenen tieners in de regio die nu bekend staat als de Westelijke Jordaanoever hun schapen en geiten nabij de oude nederzetting Qumran. Om de tijd te doden, hoe eentonig het ook was, gooiden ze de stenen rond die ze verspreid over het ruige woestijnterrein aantroffen. Toen zo'n steen in de donkere uitgestrektheid van een grot werd gegooid, waren de tieners verrast toen ze een luid, verbrijzelend geluid van binnenuit hoorden. Tijdens hun onderzoek vonden ze een verzameling grote kleipotten, waarvan er één kapot was.

Hoewel ze het op dat moment nog niet wisten, hadden deze tieners een historische ontdekking gedaan. In de potten bevond zich een reeks oude boekrollen. In de jaren die op deze ontdekking volgden, vonden archeologen, historici en schatzoekers in tien andere grotten in het gebied nog meer rolfragmenten, waarbij hun samenstelling zo'n 800 tot 900 manuscripten vormde die gezamenlijk bekend staan als de Dode Zeerollen.

Onder deze manuscripten bevonden zich grote delen van een mysterieuze, niet-canonieke religieuze tekst die al lang vergeten was. Het heette het Boek van Henoch.

In zijn geheel bestaat Het Boek van Henoch uit vijf boeken – Het Boek der Wachters, het Boek der Gelijkenissen, Het Astronomische Boek, De Droomvisioenen en De Brieven van Henoch – met zo'n 100 hoofdstukken. Deze hoofdstukken vertellen het verhaal van de 7e patriarch in het boek Genesis – Henoch, de vader van Methusalah en grootvader van Noach, dezelfde Noach in het bijbelse verhaal van de ark van Noach.

Toch was dit niet het Bijbelse verhaal van de Ark van Noach. In feite geeft het Boek van Henoch een heel ander verhaal van de gebeurtenissen die leidden tot de Grote Zondvloed in de tijd van Noach, dat wil zeggen een totaal andere leerstellige geschiedenis.

Het verhaal van het boek Henoch

Het vertelt een verhaal over de Wachters, in bijbelse termen uitgelegd als gevallen engelen, die naar de aarde zijn gestuurd om op een ongedefinieerd en oud tijdstip over mensen te waken. Helaas raakten deze Wachters, verre van alleen maar naar mensen te kijken, verliefd op menselijke vrouwen, en begonnen ze binnen korte tijd verdorven seksuele handelingen met hen te verrichten. Het Boek van Henoch vertelt over de kinderen die geboren zijn uit deze kruising tussen Wachters en mensen, de Nephilim genoemd. 

Deze Nephilim waren zoals beschreven:

'reuzen en wilden die de mensheid in gevaar brachten en plunderden', of, anders gezegd, 'bovennatuurlijke, mensenetende reuzen.'

Boos over wat de Wachters hadden gedaan, ketenden degenen die als goden werden beschreven hen vast in een ondergrondse gevangenis diep in de aarde. Henoch werd de tussenpersoon tussen de goden en de gevangengenomen Wachters.

Het boek beschrijft de reizen van Henoch tussen hemel en aarde in zijn rol als tussenpersoon, hoe hij
"vloog met de engelen en zag de rivieren en bergen en de uiteinden van de aarde van bovenaf."

Maar ondanks de tussenkomst van Henoch besloten de goden dat de gruweldaad die de aarde was geworden, gestraft moest worden. Natuurlijk zou de straf een grote overstroming zijn. Deze overstroming zou de Nephilim vernietigen en de Wachters in hun gevangenis verankeren. Maar vooraf zou Henoch in een vurige wagen naar de hemel worden weggevoerd.

Interessant is dat het boek Genesis, dat in Abrahamitische tradities over de zondvloed vertelt, in hoofdstuk 6 verwijst naar de Nephilim, waarin 'helden van oudsher, krijgers van naam' worden beschreven. Dit is niet de enige plaats in de bijbelse canon waar de Nephilim voorkomen. In Numeri 13:32-33 bezoeken de Israëlieten een land dat wordt bewoond door Nephilim, die zo groot zijn dat de Israëlieten op 'sprinkhanen' lijken.

Natuurlijk worden veel dingen in de Bijbel in de moderne tijd gezien als allegorisch, dat wil zeggen meer als een filosofische mythe dan als een historisch verslag. Er bestaat archeologisch bewijs van een grote overstroming in het verleden van de aarde, waarover overigens ook gesproken wordt in talloze religieuze en culturele tradities over de hele wereld. Als wezens als de Nephilim-reuzen werkelijk hadden bestaan, zou er dan zeker soortgelijk bewijs zijn geweest? Wat als dat zo is?

Bewijs van de Nephilim-reuzen

In onze 30 minuten durende documentairevideo over reuzen hebben we tientallen verhalen uitgelicht over enorme skeletten die in heel Noord-Amerika zijn opgegraven, samen met veel krantenartikelen uit de late 19e en vroege 20e eeuw die suggereren dat oude reuzen inderdaad echt bestonden en naast de vroege mensen leefden.

Dit fenomeen beperkt zich niet tot de Verenigde Staten. Op dezelfde manier zijn er enorme skeletten gevonden in het Amazone-regenwoud, Afrika en elders. In feite doordringen verhalen over reuzen de menselijke geschiedenis en traditie. De beroemde ontdekkingsreiziger Marco Polo schreef ooit over een ras van reuzen op Zanzibar die 'zo sterk waren dat ze maar liefst vier gewone mannen konden dragen', terwijl de mensen van het hedendaagse Tanger, Marokko ooit beweerden dat de stichter van hun stad een reus was genaamd Antaeus.

Volgens de Ierse mythe werd de zogenaamde Giant's Causeway voor de noordoostkust van Ierland, een verbazingwekkende 40.000 in elkaar grijpende rotskolommen, gebouwd door de Ierse reus Finn McCool, zodat hij over de zee naar Schotland kon lopen om tegen een andere reus te vechten. Verder zijn er verhalen over reuzen te vinden in de Noorse legendes en de oude Griekse mythologie.
Als er reuzen zouden bestaan, zoals deze verslagen uit talloze culturen suggereren, dan is het Boek van Henoch misschien minder allegorisch dan het aanvankelijk lijkt, minder fantastische mythe en meer geworteld in de feitelijke geschiedenis.

Het is interessant om op te merken dat het Boek van Henoch eeuwenlang een belangrijk onderdeel was van zowel de christelijke als de joodse religieuze tradities. Veel, zo niet de meeste, sekten accepteerden het boek als Schriftuur. Verder hebben sommigen zelfs gesuggereerd dat het Boek van Henoch de inspiratie was voor het Boek Genesis, vanwege hun vele parallellen en overlappende verhalen.

De vraag is dus: wat is er gebeurd? 

Waarom wordt het Boek van Henoch uit de Bijbel gecensureerd?

Om dit te beantwoorden moeten we teruggaan naar de eerste eeuwen na de dood van Jezus Christus. Verre van de rigide canon van 39 boeken uit het Oude Testament en 27 boeken uit het Nieuwe Testament die we vandaag de dag kennen als de Bijbel, waren er oorspronkelijk talloze evangeliën en religieuze teksten die het brede spectrum van de christelijke traditie vormden.

Toen de christelijke religie na de dood van Jezus groeide, moest de snelgroeiende christelijke kerk weten welke teksten gelezen en gevolgd moesten worden, welke leringen toegepast moesten worden, welke teksten als aanvaardbaar en goddelijk geïnspireerd zouden worden beschouwd. De kerk moest, vanuit diversiteit, uniformiteit creëren; ze hadden een officiële canon nodig.

In een verhaal dat in de moderne tijd populair is geworden door het baanbrekende werk van Dan Brown, The Da Vinci Code, wordt deze heiligverklaring herinnerd als een gebeurtenis, op enigszins schandelijke wijze, tijdens het Concilie van Nicea in de 4e eeuw. Volgens het verhaal hebben keizer Constantijn en andere hooggeplaatste kerkelijke autoriteiten daar de christelijke canon vormgegeven zodat deze in overeenstemming was met hun eigen geheime agenda. Helaas is dit historisch gezien niet accuraat. Het Concilie van Nicea heeft de officiële christelijke canon niet vastgesteld. Geef Dan Brown niet de schuld; de beroemde filosoof Voltaire deed in de 18e eeuw een soortgelijke bewering.

Maar hoewel het verhaal misschien niet feitelijk accuraat is, is het in zekere zin wel accuraat. Hooggeplaatste leden van de kerk hebben zeker uitgekozen wat ze in de officiële bijbelcanon wilden opnemen; ze maakten ruzie, trokken aan de touwtjes, wierpen hun tegenstanders af als ketters en probeerden vrijwel zeker hun eigen macht uit te breiden. Het vond alleen niet plaats tijdens één concilie, maar eerder als een veel langer proces tussen de eerste en de vierde eeuw. Algemeen wordt aangenomen dat tegen het einde van de 4e eeuw het proces voltooid was en dat de Bijbel officieel tot stand kwam… zonder het Boek van Henoch.

Hoe kan zoiets invloedrijks, zo niet essentieel, als het Boek van Henoch buiten beschouwing worden gelaten? Om deze vraag te beantwoorden zou je andere evangeliën kunnen onderzoeken die ook uit het eindproduct zijn gecensureerd.

Denk eens aan het Evangelie van Petrus, waarvan een fragment in 1886 in Egypte werd gevonden, dat het lang ontbrekende verhaal vertelt van een opgestane Jezus die zijn graf verlaat, en waarin twee gigantische engelen en een zwevend kruis voorkomen dat praat: 'En zij hoorden een stem vanuit de hemel, zeggende: 'Gij hebt gepredikt tegen hen die slapen.' En er werd een antwoord gehoord vanaf het kruis: 'Ja.'

"Of denk eens aan het Evangelie van Maria, dat beruchte werk waarin Maria Magdalena niet alleen wordt genoemd als een van Jezus' discipelen, maar ook als zijn favoriete leerling, misschien zelfs als zijn vrouw. Binnen dit evangelie vraagt de discipel Petrus waarom hij en de andere discipelen naar Maria, een vrouw, zouden moeten luisteren, waarop Matteüs antwoordt: "Als de Heiland haar waardig heeft gemaakt, wie bent u dan van uw kant om haar terzijde te schuiven? De Heiland kent haar beslist heel goed. Daarom heeft hij meer van haar gehouden dan van ons."

Net als het Boek van Henoch vertellen deze evangeliën buitengewone en geschiedenis-uitdagende verhalen. Misschien hoeft het dan ook geen verrassing te zijn dat deze teksten werden gecensureerd door vroege machthebbers van de officiële christelijke canon.

Wie is Henoch in de Bijbel?

Het spreekt voor zich dat het Boek van Henoch misschien totaal vergeten is, ware het niet dat het overleefde in kleine orthodoxe sekten van Ethiopische Joden. In feite werd de enige premoderne versie van de tekst geschreven in Ge'ez, een oude Afrikaanse taal. Het was deze versie die Richard Laurence, de aartsbisschop van Cashel, in 1821 gebruikte om de allereerste Engelse vertaling van het boek te maken, de versie die werd gebruikt voor de studie van de Dode Zeerollen.

Vreemd genoeg bevat de Bijbel, hoewel hij uit de gevestigde christelijke canon werd weggelaten en vervolgens in alle hoeken van de religieuze traditie en theologische studie werd vergeten, talloze verwijzingen ernaar. Er zijn verwijzingen naar de Nephilim in Genesis en Numeri. Genesis bevat ook een uitgebreid verhaal over de afstammingslijn van Henoch.

Het boek Hebreeën beschrijft hoe 'God [Henoch] had weggenomen', schijnbaar een verwijzing naar het feit dat hij vóór de zondvloed via een vurige strijdwagen naar de hemel werd gebracht. Judas bevat ondertussen een hele paragraaf die bijna woord-voor-woord uit Henoch is overgeschreven, wat suggereert dat het Boek in feite als vroege inspiratie voor canonieke bijbelteksten heeft gediend.

Verder bevat Korintiërs 11:5-6 instructies van St. Paulus dat vrouwen hun hoofd moeten bedekken terwijl ze in de kerk zijn. Dit lijkt een directe verwijzing te zijn naar het feit dat de Wachters in het Boek van Henoch zich aangetrokken voelden tot vrouwen met lang golvend haar. Dit is een praktijk die tot op de dag van vandaag in het rooms-katholicisme en de islam voortduurt.

Hoewel het werd gecensureerd en zelfs vergeten, is het Boek van Henoch nooit echt verdwenen.
Er zit iets diepers achter het Boek van Henoch en zijn ongelooflijke verhalen, iets dat verder gaat dan alleen de vraag of het al dan niet deel uitmaakt van de christelijke canon.

Er is op gewezen dat Henoch, de zevende patriarch van de Bijbel, in de Babylonische traditie de zevende antediluviaanse koning, Enmenduranna, lijkt te weerspiegelen. De oude Grieken geloofden dat Henoch dezelfde was als de god Hermes, terwijl de oude Egyptenaren in hun eigen traditie iemand soortgelijk hadden. De voorbeelden kunnen doorgaan, en daarom moet de vraag worden gesteld: waarom blijft Henoch, ongeacht zijn naam, verschijnen in de tradities van de Ouden?

Het antwoord gaat misschien verder terug dan de Grieken, Egyptenaren of zelfs de Babyloniërs, terug naar de oude Sumeriërs.

De Anunnaki – Zij die uit de hemel kwamen

Volgens Sumerische teksten werd de aarde ergens in een ver verleden bezocht door een groep bovennatuurlijke wezens. Deze bezoekers worden in de Sumerische traditie beschreven op een manier die griezelig veel lijkt op de beschrijvingen van de Wachters in het Boek van Henoch. In plaats van Wachters noemden de Sumeriërs deze wezens echter de Anunnaki, wat letterlijk betekent: 'zij die uit de hemel kwamen'. Voor de Sumeriërs waren het goden; voor moderne denkers als Zecharia Sitchin en Erich von Däniken waren ze een oud ras van buitenaardse wezens die naar de aarde kwamen.

Interessant is dat Sumerische teksten verhalen vertellen over deze Anunnaki, die net als de Wachters zich met mensen begonnen te kruisen, waardoor een geheel nieuwe soort ontstond, die de schepping van de Nephilim weerspiegelt. Net als de goden uit het Boek van Henoch raakten de Anunnaki boos over de toestand van de aarde en veroorzaakten een grote overstroming.

Is het mogelijk dat het Boek van Henoch, evenals andere verwante tradities, simpelweg het oudere Sumerische verhaal van de Anunnaki hervertelt?

De onverklaarbare snelle menselijke evolutie

Denk eens aan de landbouwrevolutie, die begon rond 10.000 v.Chr., gedurende welke tijd de mens overging van een levensstijl van jagen en verzamelen naar een levensstijl van landbouw en nederzettingen. Volgens historische gegevens werden in het huidige Koerdistan al in 9500 v.Chr. gerst, tarwe en rogge verbouwd; Er werden haver, erwten en linzen verbouwd, terwijl geiten en schapen werden gedomesticeerd. Ongeveer 500 jaar later vond er in de regio naast weven en pottenbakken ook koper- en loodsmelting plaats. 

Bovendien was deze oude Koerdische cultuur de eerste die een script ontwikkelde en daarmee een van de eerste geletterde samenlevingen van de mensheid is.

Sommigen hebben zich afgevraagd hoe mensen deze sprong zo snel hebben kunnen maken. Interessant is dat het Koerdische volk beweert de afstammelingen te zijn van de 'Kinderen van de Djinn' – de Kinderen van de Geesten. Is dit een eeuwenoude culturele verwijzing naar de voortplanting tussen Anunnaki en menselijke vrouwen?

Volgens de Sumeriërs waren het de Anunnaki die geavanceerde kennis en technologie naar de mens brachten, en zo als het ware een helpende hand boden aan de vooruitgang van de menselijke beschaving. Velen hebben gesuggereerd dat dit schijnbaar onmogelijke monumenten verklaart, zoals de piramides van Gizeh of Teotihuacan, die oude monumenten van 'buitengewone verfijning die volkomen onverklaard zijn door de culturele en sociale omstandigheden van de historische geschiedenis'. Misschien verklaart dit ook hoe mensen in een historisch onbeduidend tijdsbestek de overgang konden maken van nomadische jager-verzamelaars naar geavanceerde beschavingen.

De correlatie tussen het Boek van Henoch en het Anunnaki-verhaal

Ongelooflijk genoeg beschrijft het Boek van Henoch een bijna identiek proces dat plaatsvindt, waarbij de Wachters de Anunnaki weerspiegelen door mensen te voorzien van geavanceerde kennis en technologie. Ze leren mensen metallurgie en mijnbouw, wetenschap en geneeskunde, hoe ze moeten lezen en schrijven, en hoe ze de sterren moeten lezen; ze leren mensen cosmetica te dragen en sieraden te maken, en onthullen de geheimen van de kunst van het oorlogvoeren.

Het boek Henoch 8:1–3a luidt: 

"En Azazel leerde de mensen zwaarden en messen en schilden en borstplaten maken; en maakte hen de metalen [van de aarde] bekend en de kunst om ze te bewerken; en armbanden en ornamenten; en het gebruik van antimoon en het verfraaien van de oogleden; en allerlei kostbare stenen en allerlei kleurtincturen. En er ontstond veel goddeloosheid, en zij begingen hoererij, en zij werden op een dwaalspoor gebracht en werden corrupt in al hun wegen."

Was het Boek van Henoch op deze manier slechts een weerspiegeling en hervertelling van het verhaal van de Anunnaki?

Het is interessant dat het meest voorkomende voorbeeld dat gegeven wordt van iets "volledig onverklaard door de culturele en sociale omstandigheden van de historische geschiedenis", dat wil zeggen iets waar de Anunnaki de oude mensen zeker mee geholpen moeten hebben, de Egyptische piramides zijn. Volgens de oude Arabische historicus Al-Maqrizi werden deze piramides gebouwd door een koning genaamd Saurid, die vóór de zondvloed leefde. Overigens is Saurid, vertaald in het Hebreeuws, Henoch.

Kijk eens naar elders in het Boek van Henoch, in een hoofdstuk waarin Henoch getuigt van 'de geheimen van de bliksemschichten' en 'de geheimen van de donder'. Sommigen hebben gesuggereerd dat dit hoofdstuk bedoeld is om de raadsels van energie en elektriciteit te verlichten. Nogmaals, dit heeft rechtstreeks betrekking op de Anunnaki, van wie velen geloven dat ze al een tijdje soortgelijke geheimen aan mensen proberen te onthullen via graancirkels. In onze nieuwste video, genaamd Graancirkels bevatten blauwdrukken voor vrije energie-apparaten, hebben we besproken hoe er in de afgelopen decennia over de hele wereld graancirkels zijn verschenen met details over complexe wiskundige vergelijkingen, magnetische diagrammen en motoren, mechanische routers en de veldlijnen van een elektrische lading, volgens sommigen het werk van de Anunnaki.

Denk eens aan Henochs beschrijving van zijn reis om de goden te ontmoeten, terwijl je de UFO-waarnemingen in gedachten houdt die deze graancirkels vaak vergezellen en aanvullen:

'Ik werd naar een soort drijvend paleis gebracht', zei Henoch. "Het was enorm, net als gesneden glas. De vloer was voorzien van glasplaten. Door de vloer heen kon je de sterren zien die we doorkruisten."

Met dit in gedachten zou je je kunnen afvragen of de 'vurige strijdwagen' die Henoch vóór de zondvloed wegvoerde, in feite niet een buitenaards ruimtevaartuig was.

Adam en Eva en de Hof van Eden

Het lijkt misschien moeilijk te geloven dat verhalen die zo verbazingwekkend zijn als deze, van Watchers en Anunnaki- en Nephilim-reuzen, verhalen die duizenden jaren lang in oude culturen doordrongen zijn, grotendeels vergeten moeten worden, de Sumeriërs grotendeels uit het pantheon van oude beschavingen moeten worden uitgewist, de Boek van Henoch gecensureerd vanuit de bijbelse canon. Maar gezien de manier waarop deze verhalen de menselijke geschiedenis fundamenteel hervormen en herdefiniëren wat mensen zijn, is hun uitsluiting misschien geen verrassing.

Maar misschien zijn deze verhalen in feite niet volledig uitgewist.

Denk eens aan het bekende bijbelverhaal van Adam en Eva en de Hof van Eden. Lees het niet letterlijk, noch filosofisch, maar als een allegorie. Lees het metaforisch. God schept Adam om over de aarde te waken, net zoals de goden de Wachters sturen om te doen in het Boek van Henoch. Uit de rib van Adam schept God Eva; Adam en Eva planten zich voort, wat de kruising tussen de Watchers en menselijke vrouwtjes vertegenwoordigt. Adam en Eva krijgen te horen dat ze in de Hof van Eden alles kunnen eten wat ze willen, behalve fruit van de boom van kennis van goed en kwaad.

Natuurlijk eten ze van de boom der kennis, representatief voor de Watchers die geavanceerde technologie en kennis naar de mens brengen, waar ze misschien mentaal niet voldoende ontwikkeld voor waren. Net zoals het eten van de boom der kennis Adam en Eva de kennis van God verschafte, zo beschrijft het boek Henoch ook hoe de Wachters 'de eeuwige geheimen onthulden die voor de hemel bewaard waren gebleven en die de mensen probeerden te leren'. Als je het verhaal van Adam en Eva op deze manier leest, zie je gemakkelijk de parallellen tussen het verhaal en het Boek van Henoch.

En misschien is dat juist het punt. Misschien vertelden de mensen die het verhaal van Adam en Eva schreven eenvoudigweg de verhalen in het Boek van Henoch op hun eigen manier, en vertelden ze het Sumerische verhaal van de Anunnaki, zoals zovelen uit alle religies en culturen vóór hen hadden gedaan, en voegden ze dit cruciale stukje tekst toe. menselijke geschiedenis allegorisch in hun eigen religieuze canon, zodat deze oude archieven konden blijven bestaan.

Wat is de menselijke geschiedenis? Is het datgene wat begrepen wordt via officieel goedgekeurde geschiedenisboeken? Of is het iets diepers, iets ongelofelijkers, of misschien vergeten? Misschien heeft het antwoord de hele tijd in het volle zicht verborgen gelegen.

Bron: https://amg-news.com/the-book-of-enoch-banned-from-the-bible-tells-the-true-story-of-humanity/

ONZE NIEUWSTE ARTIKELEN