Zo takelde Nederland de Russische onderzeeër Koersk uit zee.

De Koersk (Russisch: Курск) was een Russische kernonderzeeër. Op 12 augustus 2000 zonk het vaartuig in de Barentszzee na een ongeluk. Bij het ongeluk kwamen alle 118 opvarenden om het leven. Het was een Project 949A Антей (Russisch voor Antaios)-onderzeeër. De NAVO-codenaam was Oscarklasse.

Aanvankelijk duldde Rusland geen buitenlandse hulp en probeerde men zelf de bemanning te redden met onder andere Prizklasse-reddingsonderzeeërs. Eerst werd gezegd dat het wrak niet direct kon worden gevonden. Daarna volgde het excuus dat de ontsnappingsluiken onmogelijk geopend konden worden. Toen duikers dagen na het ongeluk afdaalden naar het wrak bleek dat dit niet juist was. Op dat moment was het hele wrak echter al vol water gelopen en was de bemanning al overleden.

Naast de vaak geuite kritiek dat de Russische marine weigerde een beroep te doen op buitenlandse hulp, kreeg ook de Russische president Vladimir Poetin veel kritiek te verduren. Poetin, die op het moment van de ramp in zijn buitenverblijf in Sotsji verbleef, werd onmiddellijk op de hoogte gesteld maar brak zijn vakantie niet af, omdat de marine hem vertelde dat alles onder controle was en dat de redding een kwestie van tijd was. Pas vijf dagen later keerde hij terug naar Moskou en het duurde nog eens vier dagen voor hij naar Moermansk vertrok, vanwaar de reddingsactie werd gecoördineerd. 

Na een persoonlijk onderhoud met de nabestaanden van alle slachtoffers, hield hij een nationale televisietoespraak waarin hij zich verontschuldigde voor zijn beoordelingsfout. Een jaar later gaf hij zijn fout nogmaals toe: voor de reddingsoperatie op zich had zijn aanwezigheid weinig uitgemaakt. Maar zijn uitgestelde komst naar de rampplek wekte de indruk dat hij zich weinig zou hebben bekommerd om het lot van de slachtoffers.

Berging

Een consortium van twee Nederlandse bedrijven, Smit Internationale en Mammoet, heeft de Koersk in 2001 geborgen. Het voorste deel, met de torpedo's, werd afgezaagd en bleef achter op de zeebodem. Met behulp van de Giant 4 werd de rest van het wrak van zijn positie 100 meter onder het oppervlak van de Barentszzee gelicht. Het wrak werd hierna naar de Rosljakovo-werf van de Russische marine gesleept. Hier konden 115 van de 118 doden geborgen worden. De boeg werd niet gelicht, maar opgeblazen.

Notities

Het is 13h15. Alle bemanningsleden van sectie zes, zeven en acht hebben zich verplaatst naar sectie negen, waar nu 23 personen zijn. We voelen ons slecht, zijn verzwakt door de koolstofdioxide... De druk in het compartiment neemt toe. Als we nu naar het wateroppervlak stijgen, zouden we dit niet overleven door de luchtcompressie. We houden het niet meer dan een dag uit... Alle bemanningsleden van sectie zes, zeven en acht hebben zich verplaatst naar sectie negen. Deze beslissing werd genomen omdat niemand van ons nog kan ontsnappen.

— Dmitri Kolesnikov

De tweede notitie schreef hij twee uur later, met enkele persoonlijke woorden gericht aan zijn familie:

Het is hier donker; het schrijven gebeurt op de tast. Het lijkt erop dat er weinig kans op overleven is, 10 tot 20 procent. Laat ons hopen dat op zijn minst één iemand dit zal lezen. Groetjes aan iedereen. Wanhoop niet.

(bron en meer informatie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Koersk_(schip%2C_1994))

Waarom dit stukje land zo belangrijk is voor Poetin

Het is een piepklein stukje Rusland omringd door EU- en NAVO-landen, los van de rest van Rusland: Kaliningrad. Op de landkaart stelt dit stukje grond niet zo veel voor, maar het is van groot strategisch belang voor de Russen. Sinds de oorlog in Oekraïne komt Kaliningrad ook weer steeds vaker in het nieuws. En er zit een zeer, zeer interessante geschiedenis aan vast.

Eric Dubay: Nucleaire hoax - kernwapens bestaan ​​niet

URL video: https://www.youtube.com/watch?v=qYr6uGTsL7A

De volgende documentaire onderzoekt het verrassend overvloedige bewijs dat kernwapens een hoax zijn. Veel van de video's van nucleaire explosies die we allemaal hebben gezien en waarvan we dachten dat ze echt waren, blijken complete nep te zijn, met modelbomen, huizen en auto's die op een set exploderen. De vernietiging van Hiroshima en Nagasaki lijkt niet het gevolg te zijn van één grote explosie, maar eerder het resultaat van een bombardement op brandbommen, vergelijkbaar met de beelden van de met brandbommen verwoeste resten van Tokio. Hiroshima en Nagasaki hebben ook nooit zoiets meegemaakt als de honderden of duizenden jaren aan straling die kernwetenschappers voorspelden; sterker nog, binnen een maand na de bombardementen begon de vegetatie te groeien en de Japanners begonnen vrijwel onmiddellijk met de wederopbouw! Sommige kernfysici beweren zelfs dat kernwapens frauduleus zijn, enkel en alleen op basis van de technische onmogelijkheid om splijtingsmateriaal niet te verbranden voordat de noodzakelijke nucleaire kettingreactie op gang komt. Bekijk de documentaire, lees het uitstekende Nuke Lies Forum en laat een reactie achter met je mening over deze nucleaire hoax. Leerde de overheid schoolkinderen om zich onder hun bureau te verstoppen om angst te zaaien en zwart belastinggeld te gebruiken voor een valse Koude Oorlog-wapenwedloop?

De Barentszzee:
een noordelijke schat voor Noorwegen

De Barentszzee vormt een cruciaal onderdeel van de noordelijke wateren die Noorwegen omringen. Deze marginale zee, gelegen ten noorden van het Noorse vasteland en grenzend aan Rusland, is een gebied van immense natuurlijke rijkdom en strategisch belang. Vernoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem Barentsz, die er in de 16e eeuw expedities leidde, strekt de zee zich uit over ongeveer 1,4 miljoen vierkante kilometer. Voor Noorwegen is de Barentszzee niet alleen een bron van vis en energie, maar ook een regio waar klimaatverandering, internationale samenwerking en milieubescherming samenkomen. In dit artikel duiken we diep in de geografie, geschiedenis, economie en uitdagingen van dit fascinerende gebied.

Geografische kenmerken en ligging

De Barentszzee ligt in de Noordelijke IJszee, met grenzen die lopen van de Noorse kust bij Finnmark tot aan de eilanden van Svalbard in het noorden, en van Nova Zembla in Rusland tot aan de grens met de Groenlandzee in het westen. Het water is relatief ondiep vergeleken met andere oceaangebieden, met een gemiddelde diepte van ongeveer 230 meter, hoewel sommige delen tot wel 500 meter diep zijn. Dit maakt de zee toegankelijk voor scheepvaart en exploratie, maar ook kwetsbaar voor invloeden van stromingen en ijsvorming.

Een opvallend kenmerk is de invloed van de Golfstroom, die warm water uit het zuiden aanvoert en ervoor zorgt dat delen van de Barentszzee ijsvrij blijven, zelfs in de winter. Dit creëert een uniek ecosysteem waar koude arctische wateren mengen met warmere Atlantische stromingen. Belangrijke eilanden in het Noorse deel omvatten niet alleen Svalbard, maar ook kleinere groepen zoals de Bjørnøya (Beereiland), dat fungeert als een natuurlijk baken in de zee. De kustlijn langs Noorwegen, met fjorden en rotsachtige eilanden, biedt beschutte havens zoals die in Tromsø en Hammerfest, die als poorten naar de Barentszzee dienen.

Historische ontdekkingsreizen en exploratie

De geschiedenis van de Barentszzee is nauw verbonden met avontuurlijke expedities. In 1596 leidde Willem Barentsz een Nederlandse expeditie op zoek naar een noordoostelijke doorgang naar Azië. Zijn schip raakte vast in het ijs bij Nova Zembla, en de bemanning overwinterde in barre omstandigheden, wat leidde tot de ontdekking van nieuwe gebieden. Hoewel Barentsz zelf omkwam op de terugreis, werd de zee later naar hem vernoemd, een eerbetoon aan zijn pionierswerk.

Voor Noorwegen begon de interesse in de Barentszzee in de 19e eeuw met walvisjacht en visserij. Noorse ontdekkingsreizigers zoals Fridtjof Nansen verkenden het gebied verder, met expedities die bijdroegen aan kennis over poolijs en oceaanstromingen. Tijdens de Koude Oorlog werd de zee een strategisch gebied vanwege de nabijheid van de Sovjet-Unie, met onderzeeërs en militaire bases die de spanningen verhoogden. Tegenwoordig herinnert het Noorse Polar Instituut in Tromsø aan deze erfenis, waar wetenschappers historische data combineren met moderne onderzoek om de zee beter te begrijpen.

Economisch belang: visserij en energiebronnen

Economisch gezien is de Barentszzee een levensader voor Noorwegen. De zee herbergt rijke visgronden, dankzij de voedingsstoffen die door de menging van waterstromingen worden aangevoerd. Soorten zoals kabeljauw, haring en garnalen vormen de basis van een bloeiende visserij-industrie. Jaarlijks wordt er meer dan een miljoen ton vis gevangen in het Noorse deel, wat bijdraagt aan de export en lokale economieën in noordelijke regio's zoals Finnmark. Duurzame beheerpraktijken, gereguleerd door internationale akkoorden met Rusland, zorgen ervoor dat visbestanden gezond blijven, hoewel overbevissing in het verleden een bedreiging vormde.

Daarnaast is de Barentszzee een hotspot voor olie- en gasexploratie. Sinds de ontdekking van velden zoals Snøhvit in 1984, heeft Noorwegen geïnvesteerd in offshore-installaties. Het Snøhvit-veld, gelegen op 140 kilometer van de kust, produceert vloeibaar aardgas (LNG) dat via pijpleidingen naar het vasteland wordt getransporteerd. Recente vondsten, zoals het Johan Castberg-veld, beloven nog meer reserves, met schattingen van miljarden vaten olie-equivalent. Deze activiteiten creëren banen en inkomsten, maar roepen ook vragen op over milieueffecten, zoals olielekkages en de impact op mariene leven.

Milieu en biodiversiteit

De Barentszzee barst van biodiversiteit, met een ecosysteem dat uniek is in de arctische regio. Hier leven walvissen, zeehonden, zeevogels en vissen in overvloed, ondersteund door planktonbloei in de zomer. Eilanden zoals Svalbard zijn broedgebieden voor miljoenen zeevogels, waaronder papegaaiduikers en alken, die afhankelijk zijn van de rijke visvoorraden. Onder water vinden we koraalriffen, zoals het grootste koudwaterkoraalrif ter wereld bij Røst, dat kwetsbaar is voor verstoring.

Toch staan deze schatten onder druk. Klimaatverandering veroorzaakt smeltend zee-ijs, wat de habitat van ijsberen en andere soorten verandert. De zee warmt sneller op dan het wereldgemiddelde, met temperaturen die in de afgelopen decennia met meer dan 1 graad Celsius zijn gestegen. Dit leidt tot invasieve soorten uit zuidelijkere wateren en veranderingen in vis migratiepatronen. Noorwegen werkt samen met Rusland via de Barentsraad om beschermde gebieden in te stellen, zoals mariene reservaten, om de balans te bewaren.

Uitdagingen en toekomstperspectieven

In de hedendaagse wereld brengt de Barentszzee geopolitieke uitdagingen met zich mee. Grensgeschillen met Rusland over visrechten en exclusieve economische zones zijn opgelost door akkoorden, maar spanningen blijven bestaan, vooral met de toename van scheepvaart door smeltend ijs. De Noordelijke Zeeroute, die langs de Russische kust loopt, zou kortere vaarroutes naar Azië kunnen bieden, met potentieel voor Noorse havens.

Toerisme groeit ook, met cruiseschepen die bezoekers naar Svalbard brengen om het noorderlicht, gletsjers en wildlife te ervaren. Wetenschappelijk onderzoek floreert, met stations op Svalbard die data verzamelen over klimaat en oceanografie. Vooruitkijkend streeft Noorwegen naar duurzame ontwikkeling, met initiatieven zoals hernieuwbare energie uit golven en wind in de Barentszzee. Dit gebied, rijk aan historie en potentieel, blijft een symbool van Noorwegens band met de arctische natuur.

Of je nu geïnteresseerd bent in avontuurlijke geschiedenis, economische kansen of milieubehoud, de Barentszzee biedt een schat aan verhalen en inzichten. Het is een herinnering aan hoe Noorwegen zijn noordelijke grenzen beheert in een veranderende wereld.

Nagedachtenis

(bron en meer informatie:  https://noorwegen.org/index.php/Barentszzee)

Eric Dubay: Nucleaire hoax - kernwapens bestaan ​​niet

Tip! Lees ook onze artikelen van De Nieuwe Media over kernwapens en atoomwapens!

ONZE NIEUWSTE ARTIKELEN