Wat is een journalist?

In wezen is een journalist een persoon die artikelen schrijft voor een krant of een website

Hans Vogel schreef het onderstaande artikel over Micha Kat en andere journalisten.

Wie is Hans Vogel?

Hans Vogel bracht zijn jeugd door in Indonesië en Nederland, studeerde aan de Universiteit Leiden en promoveerde in de geschiedenis aan de University of Florida. Na Latijns-Amerikaanse en militaire geschiedenis te hebben gedoceerd aan de Universiteit Leiden, doceerde hij Europese en wereldgeschiedenis in Buenos Aires, Argentinië (UADE en ESEADE).

Hans Vogel is de auteur van een standaardgeschiedenis van Latijns-Amerika en een aantal monografieën en tijdschriftartikelen over militaire, Latijns-Amerikaanse en Europese geschiedenis.

https://english.pravda.ru/author/vogel_hans/

(Deze tekst is vertaald vanuit het Engels, excuses voor de eventuele stijlfouten!)

Door Hans Vogel voor de Saker Blog

"In wezen is een journalist een persoon die artikelen schrijft voor een krant of een website.

Journalisten zijn er in twee varianten: verslaggevers, die vertellen wat ze op locatie zien, en onderzoeksjournalisten, die werken met lossere deadlines. De laatste heeft een breder perspectief en probeert het publiek een vollediger beeld te geven van wat er werkelijk aan de hand is.

Het is de laatste soort journalist die vaak op gespannen voet staat met autoriteit, omdat ze de neiging hebben om te ontdekken wat de machtigen liever verborgen houden voor het publiek.

Albert Londres was zo'n journalist, net als Emil Ludwig en I.F. Stone: helden uit vervlogen tijden en alom gerespecteerd om hun eerlijkheid, uithoudingsvermogen en strengheid. Woodward en Bernstein, bekend van Watergate, zetten deze traditie voort.

Sindsdien echter, nu de pers in het hele Westen zich in steeds minder handen concentreert, is het leven voor dat soort journalisten moeilijk geworden. Kijk maar naar Julian Assange. Voor het doen van wat Woodward en Bernstein een halve eeuw geleden deden, werd hij in de gevangenis gegooid op denkbeeldige en verzonnen aanklachten en riskeert nu levenslange gevangenisstraf.

Zoals ze in opdracht van de keizerlijke opperheer in Washington in de Assange-zaak meehelpen de vrijheid van meningsuiting in de VS te vernietigen, zo doen Britse rechters nu op verzoek van de Nederlandse regering hetzelfde voor Nederland.

Onlangs is de Nederlandse onderzoeksjournalist Micha Kat, die in ballingschap leeft in Noord-Ierland, gearresteerd wegens 'terrorisme'. De Nederlandse regering probeert de heer Kat al bijna twee decennia het zwijgen op te leggen en heeft nu ten einde raad besloten hem als terrorist te bestempelen. Toch heeft meneer Kat, net als Julian Assange, nooit een vlieg kwaad gedaan, nooit geweld gepropageerd en nooit iemand aangezet tot het plegen van een terroristische daad. Micha Kat is echter, net als Julian Assange, een onderzoeksjournalist en als zodanig, althans in de ogen van de Nederlandse regering, 'destabiliseert' hij de samenleving.

Op 3 september beslist de rechter of de heer Kat al dan niet wordt uitgeleverd.

Micha Kat, een van de laatst overgebleven leden van Theo van Goghs groep non-conformistische journalisten, heeft de systemische corruptie van de Nederlandse rechterlijke macht aan de kaak gesteld. Hoewel Nederland internationaal een grote reputatie geniet als verlichte natie met een fatsoenlijke regering en een onberispelijke staat van dienst op het gebied van mensenrechten, is de realiteit heel anders.

Theo van Gogh werd op klaarlichte dag vermoord door een vermeende moslimfanaat met nauwe banden met de Nederlandse inlichtingendienst, maar geen van de grote media (allemaal in handen van de staat of eigendom van een paar machtige persheren) waagde het om de zaak te onderzoeken. In Nederland kan Maarten van Traa, een politicus die drugsdealende netwerken onderzoekt waarbij overheidsinstanties betrokken zijn, omkomen bij een verdacht auto-ongeluk, en niemand zal vragen stellen. De heer Van Traa, een vooraanstaand sociaal-democraat, zat de parlementaire onderzoekscommissie voor naar de transacties van de IRT, de politietaskforce die is opgericht om illegale drugstransporten op te sporen. Uit het onderzoek bleek dat de leden van de taskforce zelf voor honderden miljoenen dollars cocaïne importeerden uit Colombia, in samenwerking met havenbeambten en zelfs de Koninklijke Marine, die de drugs vanuit West-Indië naar marinebases in Europa vloog. Verschillende ministers moesten aftreden, terwijl de minister van Binnenlandse Zaken (waaronder de politietoevlucht), mevrouw Ien Dales, in 1994 plotseling overleed aan een zware hartaanval. In 1997 stierf de heer Van Traa tijdens het rijden naar huis op een avond toen zijn auto werd aangereden door een vrachtwagen. In Colombia zou dat een camionazo (moord door middel van een vrachtwagen) worden genoemd, een routinematige afrekening in drugshandelskringen, maar in Nederland kwam de politie met een rapport waarin stond dat er geen kwaad opzet in het spel was en dat het einde van de affaire.

In Nederland kan een persoon (Hüseyin Baybaşin) tot levenslang worden veroordeeld voor moord, zonder enig hard bewijs, alleen op basis van een paar gemanipuleerde geluidsbanden, en de media zwijgen. In wat in werkelijkheid een etterende zweer van de meest ongelooflijke vorm van gerechtelijke corruptie is geworden, kreeg de heer Baybaşin, een Turks staatsburger, zakenman en leider van een Koerdische nationalistische beweging, een levenslange gevangenisstraf voor iets wat hij nooit heeft gedaan. Zijn advocaat stelt dat de schandalige straf (levenslange gevangenisstraffen worden in Nederland nooit uitgedeeld) het gevolg is van chantage. Door te dreigden met het onthullen van bewijs van seksuele activiteiten met lokale minderjarigen door een hoge ambtenaar van het Nederlandse ministerie van Justitie, slaagden de Turken er zo in een prominent lid van hun Koerdische minderheid het zwijgen op te leggen.

In Nederland zou de hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie (van 2002 tot 2012) een beruchte pedofiel kunnen zijn en zelfs verdacht worden van medeplichtigheid aan moord. Maar toen Micha Kat deze schandalige situatie aan het licht bracht, werd hij op de meest verachtelijke manier belasterd.

Vanuit het oogpunt van het politieke establishment was dit begrijpelijk, want Joris Demmink, de secretaris-generaal van het ministerie van Justitie, zou volgens hardnekkige geruchten zelfs de oom van de Nederlandse koning Willem Alexander kunnen zijn. Dat zou zeker de totale straffeloosheid en immuniteit verklaren die Demmink altijd heeft genoten, ondanks al het overtuigende bewijs.

Onlangs heeft Micha Kat de hoogste COVID-functionaris van het land, Jaap van Dissel, directeur van de Rijksgezondheidsautoriteit RIVM, aan het licht gebracht

De "Nederlandse Fauci" is beschuldigd van kinderverkrachter, satanist en moordenaar. Van Dissel zou als lid van een groep pedofielen in de jaren tachtig kinderen hebben verkracht en vermoord in het Nederlandse Bodegraven. Een van de overlevenden van deze orgieën (nu in ballingschap in Spanje) heeft geprobeerd een officieel onderzoek naar deze misdaden te krijgen. Toch weigeren de politie, de plaatselijke aanklager en de politieke autoriteiten te wijken. Het is duidelijk dat als de 'Nederlandse Fauci' officieel zou worden ontmaskerd als een sadistische pedofiel, dit een ramp zou betekenen voor de COVID-agenda van de regering waarin wordt opgeroepen tot een permanente medische dictatuur.

Samen met Joost Knevel (het overlevende orgieslachtoffer) en samenzweringstheoreticus Wouter Raatgever (nu in de cel na een veroordeling op basis van verzonnen aanklachten) had Micha Kat een wekelijkse videoshow opgezet (uiteraard gecensureerd op Youtube) die wordt met de week populairder. Een van de meest bekeken werkelijk militante shows die kritisch staan ​​tegenover de nieuwe COVID-dictatuur, dit zogenaamde "Red Pill Journaal" is nu het zwijgen opgelegd, omdat Micha Kat onder een spreekverbod werd geplaatst.

Degenen met ogen om te zien zijn al lange tijd getuige van de afbraak van de vrijheid van meningsuiting in het Westen. Het is niet alleen de Amerikaanse regering of haar Britse satrapie die betrokken is geweest bij de aanval op journalisten en onafhankelijke pers. Julian Assange is slechts het meest zichtbare en inmiddels symbolische slachtoffer. Een andere is Thierry Meyssan, verbannen uit Frankrijk op bevel van voormalig president Nicolas Sarkozy, die (karma is een bitch) nu is ontmaskerd als een gewone crimineel en is veroordeeld tot een milde gevangenisstraf. Er is ook de Duitse klokkenluiderjournalist Udo Ulfkotte, die in 2017 na de publicatie van zijn boek Gekaufte Journalisten plotseling ziek werd en stierf.

Het is niet overdreven om te zeggen dat echte onderzoeksjournalistiek geen thuis meer vindt in de door de staat en het bedrijfsleven gecontroleerde media in het Westen

Dit wil niet zeggen dat je er ergens anders een vindt. Het is gewoon zo dat de media en politici in het Westen doorgaan met het prijzen van de deugden van hun liberale samenlevingen, die zogenaamd een baken van licht zijn voor de arme en ineengedoken massa's in de rest van de wereld.

Feit is dat onderzoeksjournalisten tegenwoordig veel energie moeten steken in het runnen van hun eigen websites en hun lezers moeten vragen om een ​​bijdrage te leveren. Als deze onafhankelijke journalisten de grenzen overschrijden van wat de grote censor-heren van het internet passend achten, lopen ze het risico uitgesloten te worden van betalingsplatforms zoals Paypal, waarop ze voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn.

De weinigen die erin slagen om deze en andere obstakels te omzeilen, zijn ernstige problemen en moeten nog het zwijgen worden opgelegd. Een manier is om ze te beschuldigen van "terrorisme" of een bedreiging voor de nationale veiligheid te zijn. Afgezien van het feit dat dit een behoorlijke eer is voor een persoon, is het pure waanzin om te veronderstellen dat de veiligheid van een staat in gevaar kan worden gebracht door slechts één enkel individu.

Het feit dat geen van de door de staat en het bedrijfsleven gecontroleerde media hierop durft te wijzen, is een verder bewijs van hun totale corruptie en nutteloosheid als informatiebron. Als juridische stappen niet slagen, zijn er andere manieren om eigenzinnige journalisten het zwijgen op te leggen: ongelukken, zelfmoorden en plotselinge ziekten.

Op 21 juli 2021 waren de Nederlandse staatsmedia en MSM dolblij om de arrestatie van de heer Kat te melden en waren unaniem in het belasteren van hem. Deze zelfde media zijn altijd volkomen stil gebleven, en blijven zwijgen over alle belangrijke kwesties die de heer Kat in de loop der jaren aan de orde heeft gesteld. Tegelijkertijd huilden ze van verontwaardiging over vermeende mensenrechtenschendingen in Rusland (Pussy Riot, Mr. Navalny), Wit-Rusland, China en elk ander land met een regering die niet naar de zin van het regime in Washington was.

Voorlopig ligt het lot van Micha Kat, wiens gezondheid net als die van Julian Assange te lijden heeft gehad onder de vervolging door de Nederlandse staat (hij had vorig jaar een hartaanval), in handen van een rechter in Noord-Ierland.

Men kan alleen maar hopen dat die rechter de hersens, het geweten, de ruggengraat, het gezond verstand en de kennis zal hebben om de onhoudbare argumenten van de Nederlandse regering te doorzien. Het zou meneer Kat zeker geen kwaad doen als de totale perversie van de zaak tegen hem meer bekendheid zou krijgen.

In het geval dat de rechter zijn uitlevering zou toestaan, is het zeker dat Micha Kat, die volledig onschuldig is aan alle aanklachten tegen hem, zal worden onderworpen aan totale isolatie en andere vormen van marteling en dat zijn levensverwachting dramatisch zal afnemen.

Het zou een tragedie zijn als zijn naam zou worden toegevoegd aan de groeiende lijst van journalisten die zijn vermoord door kwaadaardige regimes.

Vergis je niet, het Nederlandse regime is net zo slecht en corrupt als alle andere in het Amerikaanse rijk"

De bovenstaande tekst is te lezen als Engelse tekst in de bron van dit artikel.

Bron ► https://thesaker.is/micha-kat-the-dutch-julian-assange/

Wie is Julian Assange?

Zie info ► https://nl.wikipedia.org/wiki/Julian_Assange

Wie is/was Udo Ulfkotte?

Ondanks de fundamentele kritiek op de media bracht dit boek Ulfkotte in alle grote media in Duitsland en ver daarbuiten. Rusland, Turkije, Griekenland, en ook in Nederland - overal werd Ulfkotte over zijn onthullende boek geïnterviewd.

Dit boek heeft maandenlang alle bestsellerlijsten van Duitsland gedomineerd.

Voor alle interviews zie ► https://www.gekaufte-journalisten.de/chronologie/

Ulfkotte doet een boekje open over de invloed van de geheime diensten op de grote media in Duitsland. En dan met name via de Atlantische connectie. De media blijken volstrekt niet neutraal te zijn en haar eenzijdige positie wordt op veel manieren gekocht.

Zelf werd hij veelvuldig omgekocht door geheime diensten en door politici.

Hij was door en door corrupt en zag het bij vele anderen ook gebeuren.

Zij werden stuk voor stuk opgenomen in de netwerken van Amerikaanse elite-organisaties, zoals Atlantik-Brücke, Trilaterale Commissie, German Marshall Fund, American Council on Germany, American Academy, Aspen Institute en het Institut für Europäische Politik.

Ook verschillende Nederlandse top-journalisten zijn lid van een aantal van deze netwerken.

Ulfkotte laat met een duizelingwekkend aantal voorbeelden zien hoe politici en media een wel heel eenzijdige en pro-Amerikaanse visie op de wereld in de media verkondigen en alle gebeurtenissen.

De lijn tussen journalisten en propagandisten blijkt maar heel dun te zijn.

Udo Ulfkotte (1960) werkte 17 jaar bij de Frankfurter Allegeine Zeiting. Hij bouwde naam op met bestsellers over multiculturaliteit, de islam, de EU, geheime diensten en de media.

Boek ► https://www.bol.com/nl/nl/p/gekochte-journalisten/9200000054623811/