Willem-Alexanders opa Bernhard, zijn overgrootvader Hendrik en zijn
eigen vader Claus waren allemaal Duitse migranten. Maar leverde dat
'acute zorgen' op? Ons wel degelijk, maar de familie zelf niet.
Integendeel. Huidige migranten zijn jaloers op nieuwkomers als Hendrik
en Bernhard. Beiden arriveerden vrijwel berooid in Nederland, maar
werden na aankomst (nee, niet in Ter Apel) meteen in de watten gelegd en
bedolven onder privileges, overdreven aanhankelijkheid en bakken met
geld.
Nou ja, Hendrik kreeg niets maar hij leende miljoenen die hij nooit
terugbetaalde. Dat is ook een vorm van cadeau krijgen. Waar Hendrik wel
garant voor stond was narigheid. Om Hendrikiaanse toestanden te
voorkomen kreeg Bernhard bij de grens al honderdduizend gulden
toegestopt. Dat hij dat zelf had bedisseld als gage voor zijn huwelijk
had hij verzonnen, maar Bernhard loog wel vaker. Soms presteerde hij het
zelfs een paar zinnen te uiten zonder te liegen. Migranten liegen nu
soms ook over hun afkomst maar zo bont als Bernhard heeft het tot dusver
nog geen migrant gemaakt.
Migranten die met een Oranje trouwen krijgen een ruime uitkering.
Eigenlijk zijn het seksmigranten want ze moeten zorgen voor nageslacht;
de allerhoogste prioriteit voor ieder vorstenhuis om zijn positie veilig
te stellen. Het eerstgeboren kind wordt vanaf het achttiende levensjaar
van staatswege financieel in de watten gelegd. Dat heet 'uitkering',
dus net zoals statushouders een uitkering krijgen. Het eerste kind
krijgt ook een onkostenvergoeding van 1,6 miljoen. Een beetje extra geld
om de winter door te komen is altijd meegenomen. Vraag maar na in Ter
Apel. Migrantendochter Amalia vond dat bedrag wel wat veel voor een
studente die gratis in een grachtenpand woont. Het eerste jaar stortte
ze haar vergoedinkje terug, maar toen nam wat haar nog restte aan
Oranjebloed de regie weer over en gaat voortaan toch maar cashen om
alvast te 'sparen' voor haar eigen secretariaat. De kosten daarvan zijn
voor de Staat, maar je kunt als kroonprinses niet alles weten.
Máxima wil er als migrant vanzelfsprekend ook wel eens uit. Net zoals
je ook wel eens weg wilt uit Ter Apel. Laat Prinsjesdag nou zo'n moment
zijn, maar uitgerekend die dag moest ze opdraven om de troonrede aan te
horen. Van haar gezicht viel af te lezen hoe intens ze begaan was met
migranten. Maar zelf had ze ook een probleem. En hoe! Als
Willem-Alexander niet opschoot zou ze te laat in Athene zijn om een
herdenkingsconcert voor een overleden vriendin bij te wonen. Zeker als
die verdomde balkonscène – die steevast volgt op de troonrede – zou
uitlopen.
Het probleem werd opgelost al kostte dat een paar centen. Na wat
minzaam gewuif vanaf het balkon werd de koningin/migrant met gillende
sirenes en blauwe zwaailichten naar Schiphol gebracht waar een privéjet
klaar stond. Kosten: 32.000 euro. Wel jammer dat dat afging van het
totaalbedrag (€ 800.000) dat ze jaarlijks mag uitgeven aan vliegkosten.
Maar iedere migrant heeft wel eens een probleempje.
Deze column verscheen eerder in De Republikein, nummer 4, december 2024 (bron)