Zoals Siebelt schrijft (blz. 170)
De verwevenheid (van PvdA-politici als Ter Beek RZ) met
buitenparlementaire organisaties zoals het IKV en de organisaties
waarvan Mabel deel uitmaakte (BV War Child) is de oorzaak die de weg
terug onmogelijk maakte. Ruud Lubbers, Jan Pronk, Relus ter Beek,
Pieter Kooijmans en de politieke partijen zoals de PvdA zijn door de
jaren van samenwerking met figuren als Mient-Jan Faber dusdanig besmet
geraakt dat de weg terug ongeloofwaardig is.
Wijlen Maarten van Traa legde de vinger op de zere plek toen hij
over Faber opmerkte dat 'het een hele vreemde situatie is dat de
politieke partij het standpunt had van de actievoerder, en de
actievoerder dat van de politieke partij'.
Met andere woorden: de PvdA en Mient Jan Faber speelden elkaar de bal
toe. Het resultaat; de rattenval van Srebrenica. Maar het meest
schandalige is dat alle voornoemde personen voorkennis bezaten over het
drama dat eraan stond te komen.
Ook Beatrix en Claus is enige nalatigheid te verwijten.
Zij waren
vroegtijdig op de hoogte (Beatrix was op de Bilderbergconferentie door
Holbrooke ingelicht RZ) van de dramatische ontwikkelingen en verzuimden
net als de voornoemde sleutelfiguren om hun invloed om te zetten in
daadkracht.
Het Ministerie van Buitenlandse Zaken was meer dan de
bereidwillige uitvoerder. Zij stonden pal achter het beleid van
Izetbegovic en Sacirbey.
Hoe gruwelijk wij zijn voorgelogen in onze massamedia over de ware
toedracht van 'Srebrenica', dat blijkt vooral uit de laatste zin.