ROTTERDAM

De reden waarom Rotterdam plat is gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog.

Wikipedia over Rotterdam

Alles veranderde op 14 mei 1940. Nederland was op dat moment al vijf dagen in oorlog. Reeds op de eerste dag landden er vele Duitse parachutisten en luchtlandingstroepen rond Rotterdam-Zuid. Ook het Noordereiland was bezet. Het Nederlandse garnizoen, aangevoerde infanterie en onderdelen van het Korps Mariniers hielden echter de Maasoever en Maasbruggen voortdurend onder schot, waardoor het de Duitsers niet lukte om het centrum te bereiken. Na enkele dagen hevige gevechten rond de brug stuurden de Duitsers in de ochtend van 14 mei een onderhandelaar. Er werd gedreigd met de vernietiging van de stad. De Duitsers bleken weinig geduld te hebben: om het verzet te breken besloten de nazi's hun dreigement uit te voeren.

Het bombardement op Rotterdam, dat vroeg in de middag plaatsvond, duurde slechts een kwartier, maar de vernietigende uitwerking, mede door de brand die ontstond, was gigantisch. Meer dan 24.000 woningen werden in de as gelegd. Ongeveer 800 mensen vonden de dood en 80.000 Rotterdammers werden dakloos. Toen de Duitsers nog diezelfde middag dreigden om op dezelfde manier ook Utrecht plat te gooien, was dit reden voor de Nederlandse opperbevelhebber Winkelman tot capitulatie.

In Rotterdam was vrijwel het gehele centrum, het hart van de stad, veranderd in een smeulende puinhoop. Tegelijk met de bezetting begon ook het puinruimen. De Schie, ter hoogte van de huidige Schiekade, de Blaak en de Kolk werden gedempt met het vele puin. Ook werd het puin gebruikt voor de aanleg van de eilandjes in het zuidoosten van de Kralingse Plas en voor de bouw van het talud van de huidige Willem Ruyslaan.

Omdat de Maasbruggen, bestaande uit de oude Willemsbrug en de daarnaast gelegen spoorbrug, niet vernield waren, bleven de weg- en spoorwegverbindingen tussen beide stadsdelen intact. Op 14 februari 1942 werd daarnaast de Maastunnel, waarvan de bouw was begonnen in 1937, geopend. Het was de eerste autotunnel van Nederland.

Tijdens de bezettingstijd volgde ook de laatste grote annexatieronde. In 1941 werden in één klap de gemeenten Hillegersberg, Schiebroek, het resterende deel van Overschie, Kralingseveer en IJsselmonde bij Rotterdam gevoegd.

Op 31 maart 1943 bombardeerden de geallieerden bij vergissing een deel van Delfshaven, waarbij nog eens 417 mensen stierven en 400 gewond raakten.[10] Ook de Hongerwinter (1944-1945) kostte in Rotterdam vele levens.

De gevolgen van de Jodenvervolging in Rotterdam zijn door de gemeentelijke herindelingen, de bombardementen en de vele rondtrekkende vluchtelingen moeilijk cijfermatig in kaart te brengen. Geschat wordt dat van de meer dan 11.000 'volljuden' en 'halbjuden' die bij aanvang van de bezetting werden geteld er slechts 1.400 de vervolging en het overige oorlogsgeweld hebben overleefd.[11] Tussen 30 juli 1942 en 22 april 1943 werden in acht transporten 6.790 mensen via Loods 24 gedeporteerd. In 1993 werd door burgemeester Bram Peper bij de herinneringsmuur aan de Stieltjesstraat hiervoor een plaquette onthuld en in 2013 werd het Joods Kindermonument onthuld.

Op 10 en 11 november 1944 werd een grote razzia gehouden, waarbij circa 50.000 mannen tussen 17 en 40 werden weggevoerd. Op de avond voor de razzia werd Rotterdam omsingeld door 8000 Duitse soldaten en werden alle belangrijke bruggen en pleinen bezet en het telefoonverkeer afgesloten. Een belangrijke verzamelplaats was De Kuip. De razzia werd systematisch uitgevoerd, waardoor ontsnappen nauwelijks mogelijk was. Van de opgepakte Rotterdamse en Schiedamse mannen vertrokken er circa 20.000 te voet richting Utrecht, 20.000 werden met rijnaken afgevoerd en 10.000 per trein. Van hen werden circa 10.000 man tewerkgesteld in het oosten van Nederland, de rest ging naar arbeitslagers in Duitsland.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rotterdam

Doordat het centrum van Rotterdam op enkele historische gebouwen na in de Tweede Wereldoorlog grotendeels is verwoest, was en is er veel ruimte voor nieuwbouw. Rotterdam is dan ook, in tegenstelling tot veel andere oude Nederlandse steden, een moderne stad. De stad profileert zich als internationale architectuurstad met veel wolkenkrabbers, ook wel aangeduid als Manhattan aan de Maas. Reeds in 1928 had men al een idee hoe hoogbouw in de toekomst er uit zou zie, zoals blijkt uit de voorkant van de krant Groot Rotterdam van 27 juli 1928 (6e jaarg. No. 19).[15]

Nog steeds wordt er gebouwd in het gebied rond de Nieuwe Maas. Een voorbeeld hiervan is de Kop van Zuid inclusief de Wilhelminapier. Op deze plaats werden de hoogste wolkenkrabbers van Nederland gerealiseerd: kantoorgebouw De Rotterdam (149 meter), de woontoren New Orleans (160 meter) en het kantoorgebouw Maastoren (164 meter). In de toekomst moeten hier ook Havana (170 meter) en Philadelphia (70 meter) verrijzen. Vlak naast de New Orleans wordt er gebouwd aan twee 70 meter hoge woontorens: Boston en Seattle.

Ook in Rotterdam-Centrum zullen er volgens de plannen nieuwe wolkenkrabbers herrijzen. Van 2005-2014 is, nadat eerst het oude station gesloopt werd, een nieuw centraal station gebouwd. Het eerste deel, de reizigerspassage, werd in november 2012 in gebruik genomen.[16] De rest van het station was begin 2014 klaar en werd op 13 maart van dat jaar officieel door de koning geopend. In de omgeving van het nieuwe Rotterdam Centraal zijn meerdere complexen gepland. Hierin zullen zich naar verwachting torens bevinden waarvan de hoogte kan oplopen tot zo'n 180 meter. In het centrum van Rotterdam is naast De Bijenkorf aan het eind van de Koopgoot en de Lijnbaan de 70 meter hoge B'Tower. In het Baankwartier, achter de Schiedamsedijk, komen twee torens van 150 meter hoog, de Cooltoren en de Baantoren. Tussenin zijn plannen voor een woontoren van 70 meter.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rotterdam

Het verdwenen Land van Hoboken

Honderd jaar geleden deed de beroemde redersfamilie Van Hoboken afstand van het land dat zij ten westen van de Rotterdamse binnenstad in bezit had: globaal het gebied tussen Westzeedijk, Westersingel, Nieuwe Binnenweg en de huidige Coolhaven. Met daarop Villa Dijkzigt (het huidige Natuurhistorisch Museum) als de statige buitenplaats van de familie. In die honderd jaar heeft het Land van Hoboken zich ontwikkeld tot hotspot van (inter)nationaal vermaarde medische, onderwijs- en cultuurinstellingen; tot een gebied waar het aangenaam wonen, werken en verblijven is, midden in de stad. In deze tweedelige documentaire nemen we je mee in de ontwikkeling van dit gebied, van de 18e eeuw tot nu. We schetsen hoe de oprukkende stad de vroegere polderweide stap voor stap in bezit heeft genomen, van Boijmans tot Unilever, van Maastunnel tot Rotterdam Ahoy', van Euromast tot Dijkzigt Ziekenhuis, van Museumpark tot LittleC. Ontwikkelingen die voor een deel zijn voortgekomen uit de visies van de vroegere directeur Gemeentewerken Gerrit de Jongh en van de vroegere stadsarchitect Willem Witteveen.

Deze documentaire is mogelijk gemaakt door bijdragen van Gemeente Rotterdam, Erasmus MC, ERA Contour, Hogeschool Rotterdam, Bouwinvest en Prins Bernard Cultuurfonds.

Initiatief, samenstelling en regie: Perry Boomsluiter en Eelco Romeijn.

ONZE NIEUWSTE ARTIKELEN