Hans Wijers STAPTE OP als informateur:
'Dit proces was voor de beeldvorming al KAPOT'.
Wijers koos voor de makkelijke weg: voor de rol van het slachtoffer.
Hij liet zich
wegjagen door een krantenartikel dat rammelde aan alle kanten. Dat zegt
alles over zijn geschiktheid als informateur. Als je niet eens bestand
bent tegen een foutief artikel in NRC, hoe denk je dan een land te kunnen leiden of een complex kabinet te kunnen smeden?
Bron tekst, zie dit artikel: https://www.gelderlander.nl/binnenland/nrc-rectificeert-berichtgeving-rondom-informateur-hans-wijers-heeft-yesilgoz-geen-leugenaar-genoemd~a9917699
Onze Waarheidskrant is volledig afhankelijk van donaties en giften. U stimuleert ons met Uw Donaties tot een steeds betere kwaliteit en verdere verspreiding van onze website, artikelen, berichten, video's, overtuigingen en geluiden. Wij staan open voor vrije giften, in ruil voor de kennis en informatie die wij U vandaag en tot heden mogen aanreiken. Wanneer U onze artikelen en informatie waardeert en dit wilt laten blijken met een financiële bijdrage is dat heel fijn, want zo helpt U ons en de vrije en onafhankelijke journalistiek in stand te houden van onze digitale Waarheidskrant De Nieuwe Media, zodat wij de Waarheid en onze Openbaringen kunnen blijven verkondigen in onze wereld.
Onder deze video (van 17/11/2025) is de volgende tekst te lezen:
Hans Wijers treedt na een roerige eerste dag af als informateur. Gisteren kwam naar buiten dat hij VVD-leider Dilan Yeşilgöz een leugenaar zou hebben genoemd. Nu komen er privéberichten naar buiten waarin hij zegt dat 'die feeks van de VVD' naar het centrum getrokken moet worden. Hoe de verkenning er nu uit gaat zien, bespreken we met politiek verslaggever Merel Ek.
Reacties onder deze video:
(https://youtu.be/YauLh22VrRc):
Ik ben 71 en getuige geweest van een welvarend en groeiend Holland en nu in levende lijve getuige van de ondergang, het was leuk.
De casus is niet "een incident" maar een symptoom. Het vertrek van Hans Weijers wordt in het oorspronkelijke item gepresenteerd als een persoonlijke fout, een appje, een noodgedwongen excuus. Maar binnen de context van Stem voor Stabiliteit en media-invloed (Willem Sijthoff c.s.) krijgt het een totaal andere betekenis: Dit gaat niet over een appje, maar over de controle over de richting van het kabinet, vooral met betrekking tot economische macht, belastingpolitiek, klimaatbeleid en naleving van elitebelangen. Weijers (ex-topman van AkzoNobel, ex-minister, lid van bestuursnetwerken) was niet zomaar een informateur; hij belichaamde corporate governance. En hij ging er in de ogen van sommigen uit het netwerk met de bal vandoor (over links informeren). Als Wijers valt, vraagt de machtsanalist zich niet af: "Oei, was dat wel netjes?" maar: "Welke soft-power / machtsgroep / financiersgroep heeft hem laten vallen, en waarom op dat moment?" Daarover: in het script nul proeve van bewustzijn.
Maar laten we het eens over de hoofdpersoon hebben. Hans Wijers. De man die door D66 naar voren werd geschoven als de grote staatsman die de formatie wel even vlot zou trekken. Zodra het artikel van NRC verscheen, pakte hij zijn biezen. Hij stapte op.
(bron tekst en meer info: https://www.dagelijksestandaard.nl/politiek/historische-afgang-nrc-krant-moet-diep-door-het-stof-na-verspreiden-nepnieuws-over-hans-wijers)
De rol van formateur bestaat sinds de eerste kabinetsformatie in 1848. Over het algemeen krijgen formateurs een opdracht een kabinet te formeren. Vaak is de formateur dan de beoogd minister-president. Sommige formateurs kregen echter de opdracht informerend voorwerk te doen. Tot 2017 was het gebruikelijk dat een formateur de opdracht niet direct aanvaardt, maar deze in beraad neemt tot de formateur zekerheid meent te hebben dat het kabinet te vormen is. Door de introductie van de verkenner en de informateur houdt de formateur zich sinds 1982 in de praktijk vooral bezig met de personele invulling van het kabinet.
In 1951 ontstond er een aparte rol voor het informerende voorwerk; de informateur. Sinds dat jaar is er geen enkele formatie geweest zonder informateur, hoewel dit vijfmaal wel geprobeerd is. Sinds 1989 is het gebruikelijk dat de eerste informateur een opdracht krijgt om binnen een korte tijd een verkenning te doen van de mogelijkheden voor een kabinet. Sinds 2012 is dit een aparte rol; de verkenner. Sinds datzelfde jaar worden de (in)formateurs en verkenners aangewezen door de Tweede Kamer, in plaats van de koning(in) die dat tot dan toe deed. Voor alle rollen geldt dat de eerste doorgaans afkomstig is van de grootste partij.
Meer informatie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Nederlandse_(in)formateurs_en_verkenners
Gerardus Johannes (Hans) Wijers (zie foto) (Oostburg, 11 januari 1951) is een Nederlands managementconsultant,[1] bestuurder en voormalig politicus. Van mei 2003 tot mei 2012 was hij de bestuursvoorzitter van het chemieconcern AkzoNobel. Hij was van 1994 tot 1998 minister van Economische Zaken voor Democraten 66 (D66) in het eerste kabinet-Kok. In 1996 was hij enkele weken minister van Financiën, als invaller voor Gerrit Zalm.
Wijers had toonaangevende rollen in zowel het bedrijfsleven als de politiek. Daarnaast is hij bestuurder van een aantal maatschappelijke organisatie. Hij wordt vooral gezien als een groot strateeg en was meerdere keren de invloedrijkste Nederlander volgens de Volkskrant top 200.
Na de hbs studeerde Wijers economie aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar hij in 1976 cum laude zijn doctoraalexamen haalde. Hij vertrok daarna naar de vakgroep Economie van de Erasmus Universiteit in Rotterdam, waar hij universitair docent werd en in 1982 promoveerde. Zijn proefschrift ging over een onderzoek naar industriepolitiek en had als titel Industriepolitiek. Een onderzoek naar de vormgeving van het overheidsbeleid gericht op industriële sectoren. Van 1982 tot 1984 was Wijers werkzaam als ambtenaar bij het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en het ministerie van Economische Zaken. Daarna begon hij een carrière als organisatieadviseur, onder meer bij bureau Horringa en De Koning, dat later onderdeel werd van The Boston Consulting Group.
Wijers was sinds 1976 lid van D66. Hij werd in 1994 door D66-voorman Hans van Mierlo gepolst voor een ministerspost in het kabinet-Kok I. Als minister van Economische Zaken was hij onder meer verantwoordelijk voor een verruiming van de Winkeltijdenwet en voor het tot stand komen van de eerste Mededingingswet, waardoor de Nederlandse Mededingingsautoriteit in het leven werd geroepen. Een belangrijke gebeurtenis in zijn ministerschap was het faillissement van de vliegtuigfabriek Fokker in maart 1996. Toen Wijers vanwege het ontbreken van een duidelijk toekomstperspectief verdere staatssteun weigerde, trok het Duitse moederconcern DASA zijn handen van Fokker af.
Tegen het einde van de kabinetsperiode had Hans van Mierlo besloten zich niet herkiesbaar te stellen. De partijtop oefende tevergeefs sterke druk uit op de populaire Wijers om de lijst van D66 te gaan trekken. Hij wilde die taak echter niet op zich nemen, omdat hij voorrang wilde geven aan zijn gezin. Toen na de Tweede Kamerverkiezingen in 1998 het tweede zogeheten paarse kabinet, kabinet-Kok II, werd gevormd, gaf Wijers ook te kennen geen belangstelling te hebben voor een tweede termijn als minister.
Wijers bleef ook nadat hij zijn functie als minister had opgegeven politiek betrokken. Zo riep hij in 2023 de politieke partijen op om het algemeen belang boven dat van bestaande deelbelangen te plaatsen.[3] Hij vond dat de politiek zich moest realiseren dat er "minder populaire maatregelen moeten worden genomen", onder andere op het gebied van woningbouw, energietransitie en ruimtelijke ordening.[3]
Ook in 2025 kwam Wijers – nog steeds lid van D66 – kort politiek in beeld. Hij werd op 13 november 2025 aangesteld als informateur bij de kabinetsformatie van dat jaar, samen met Sybrand Buma vanuit het CDA. Bij zijn aantreden kreeg Wijers kritiek over eerdere negatieve uitspraken die hij had gedaan over VVD-partijleider Yeşilgöz, en over de sterke voorkeur die hij had uitgesproken voor een kabinet met GroenLinks-PvdA. Onder andere publiceerde de krant NRC een letterlijk citaat van Wijers uit een besloten appgroep tijdens de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van dat jaar: "We moeten juist de deur openzetten naar Timmermans, dan doe ik mee. We moeten hem naar het centrum trekken en ook die feeks van de VVD", waarbij dit laatste op Yeşilgöz betrekking had.[5] Deze publicatie was aanleiding voor Wijers' vertrek als informateur. Om de formatie niet te schaden, besloot hij onmiddellijk – al binnen een etmaal na zijn benoeming – terug te treden.
Na zijn periode als minister pakte Wijers in 1999 zijn oude beroep van consultant weer op: hij werd senior partner en voorzitter van de Nederlandse vestiging van het adviesbureau The Boston Consulting Group. Vanuit die positie publiceerde hij in 2024 het rapport Hoe Tata Steel Nederland te verduurzamen?
In juli 2002 werd hij lid van de raad van bestuur van Akzo Nobel NV en op 1 mei 2003 voorzitter. Hij volgde Kees van Lede op. Onder Wijers' leiding werd in 2007 de farmacietak van Organon[8] afgestoten en werd het Britse ICI overgenomen. AkzoNobel ging zich onder Wijers meer toeleggen op verf en chemie. Eind april 2012 nam hij afscheid als bestuursvoorzitter. Hij werd opgevolgd door Ton Büchner.
Wijers was van januari 2009 tot mei 2018 niet-uitvoerend bestuurder bij Royal Dutch Shell waar hij later tevens vicevoorzitter werd. Zijn opvolger werd Gerard Kleisterlee. Hij is verder president-commissaris (voorzitter van de raad van commissarissen) bij Heineken, hij werkt daar op het hoofdkantoor, en commissaris bij HAL Holding NV.
Vanaf 2017 was hij commissaris bij ING.[9] Wijers werd in 2019 als opvolger van Jeroen van der Veer president-commissaris. Hij kreeg onder andere te maken met de kwestie rond de beloning van Ralph Hamers en de witwasaffaire met de daaropvolgende boete van 775 miljoen euro. Op 23 april 2019 werd hem, samen met de andere commissarissen, tijdens de aandeelhoudersvergadering van ING, geen decharge verleend. Hij was hierover zeer teleurgesteld. In 2023 vertrok hij bij ING.
Wijers was in 2010 voorzitter van de jury van de Libris Literatuur Prijs en in 2013 voorzitter van het Nationaal Comité Inhuldiging voor koning Willem-Alexander.
Van 2012 tot 2016 was hij president-commissaris bij voetbalclub Ajax waar hij interne problemen moest zien op te lossen. Zijn visie op 'collectief falen' kwam hem op publiekelijke kritiek te staan van Johan Cruijff.
Daarnaast was hij van 2011 tot 2019 voorzitter van de Vereniging Natuurmonumenten. Vanaf 2015 tot 2020 was hij voorzitter van de Raad van Commissarissen van het Koninklijk Concertgebouw N.V.
Wijers is samen met Frans Blom de oprichter[3] van DenkWerk, een denktank die volgens eigen zeggen "ideeën wil bijdragen richting een welvarend, inclusief en vooruitstrevend Nederland." In 2025 is Wijers een van de leden van DenkWerk.
Wijers heeft twee kinderen. Zijn echtgenote is gynaecoloog en zijn zoon Jochem is sportcommentator.
Omdat weinig Nederlanders zich tot heden hebben bemoeid met de politiek.
En er tot heden geen onafhankelijke commissies ondezoek doen.
Sybrand van Haersma Buma is de nieuwe informateur van het nieuw te vormen kabinet, gaat hij ervoor zorg dragen dat Demmink wordt berecht?
Sybrand van Haersma Buma (zie foto) (vaak wordt zijn achternaam verkort tot Buma) (Workum, 30 juli 1965) is een Nederlands jurist, politicus en bestuurder. Hij is lid van het Christen-Democratisch Appèl (CDA). Sinds 26 augustus 2019 is hij burgemeester van Leeuwarden. Van 23 mei 2002 tot 29 mei 2019 was hij Tweede Kamerlid; van 12 oktober 2010 tot 21 mei 2019 als fractievoorzitter van het CDA.
Buma volgde van 1977 tot 1983 het atheneum op de RSG Magister Alvinus in Sneek. Van 1983 tot 1989 studeerde hij Nederlands recht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Daarna volgde hij een postdoctorale studie volkenrecht aan de Universiteit van Cambridge. Tijdens zijn studententijd was hij onder andere voorzitter van de Groninger Studenten Roeivereniging "Aegir". In 1986 volbracht hij de Elfstedentocht.
In 1990 ging Buma als stafjurist bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State werken. In 1992 werd hij beleidsmedewerker bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. In deze periode was hij lid van de Haagse Sociëteit De Witte.
Voorafgaand aan zijn Tweede Kamerlidmaatschap was Buma tussen 1994 en 2002 beleidsmedewerker justitie en plaatsvervangend ambtelijk secretaris van de CDA-Tweede Kamerfractie. Van januari tot juni 2002 was hij namens het CDA gemeenteraadslid van Leidschendam-Voorburg.
Van 23 mei 2002 tot 29 mei 2019 was hij Tweede Kamerlid namens het CDA.[9] In de Tweede Kamer heeft hij zich onder meer beziggehouden met justitie (strafrecht en strafprocesrecht, openbaar ministerie, JBZ-raad) en binnenlandse zaken (openbare orde, veiligheid).
Buma werd bij zijn afscheid als Kamerlid benoemd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau en ontving het Zilveren Koetsje, omdat hij 25 jaar aan het Binnenhof heeft gewerkt.
Fractieleider
Buma gaf van 12 oktober 2010 tot en met 21 mei 2019 leiding aan de CDA-fractie in de Tweede Kamer. In zijn fractie had hij te maken met de twee 'dissidenten' Ad Koppejan en Kathleen Ferrier. Zij waren kritisch op de samenwerking met de Partij voor de Vrijheid (PVV) die gedoogsteun gaf aan het kabinet-Rutte I. Tegelijkertijd was PVV-partijleider Geert Wilders regelmatig zeer kritisch op het kabinet of deed voorstellen die bij velen niet in goede aarde vielen, zoals een meldpunt voor misstanden door Polen.
In zijn hoedanigheid als fractievoorzitter nam Buma in het voorjaar van 2012 deel aan de gesprekken in het Catshuis om de begroting voor 2013 onder het door de Europese Commissie vereiste 3% begrotingstekort te houden. Het kabinet viel, nadat Wilders op 23 april 2012 uit de gesprekken was weggelopen omdat hij zich niet kon vinden in de lastenverzwaring voor ouderen. Buma gaf aan "zijn buik vol te hebben" van de samenwerking met de PVV.
Lijsttrekker
Buma in 2015 Zie CDA-lijsttrekkersverkiezing 2012 voor het hoofdartikel over dit onderwerp
In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 stelde Buma zich verkiesbaar voor het lijsttrekkerschap van het CDA bij de Tweede Kamerverkiezingen op 12 september 2012. Op 18 mei 2012 werd hij verkozen. Hij behaalde bij de eerste stemronde 51,4% van de stemmen.[10] Op het partijcongres van 30 juni werd zijn lijsttrekkerschap formeel bekrachtigd. Daarmee was hij ook partijleider geworden.
Op 15 augustus 2012 presenteerde hij zijn boek Samen kunnen we meer. De eerste exemplaren werden uitgereikt aan Jan Slagter, CDA-lid en oprichter/directeur van ouderenomroep MAX en Sywert van Lienden, initiatiefnemer van de G500-beweging.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen op 12 september 2012 behaalde het CDA dertien zetels, een verlies van acht, op dat moment laagste aantal ooit. Het CDA ging oppositie voeren en onder zijn leiding schoof de partij vanuit het midden naar rechts op. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2017 was hij opnieuw lijsttrekker. Het CDA behaalde negentien zetels en was daarmee na de VVD en de PVV de derde partij.
Op 4 september 2017 hield Buma in de Rode Hoed in Amsterdam, terwijl de kabinetsformatie nog gaande was, de negende HJ Schoo-lezing onder de titel 'Verwarde tijden!' die om richting vragen.[11]
Op 16 mei 2019 droeg de gemeenteraad van Leeuwarden Buma voor als de nieuwe burgemeester. Op 26 augustus 2019 werd hij geïnstalleerd in de Grote of Jacobijnerkerk. Als burgemeester werd hij verantwoordelijk voor openbare orde en veiligheid, algemene communicatie, handhaving en publieke zaken.
In november 2025 onderbreekt hij drie weken zijn burgemeesterschap om de kabinetsformatie naar aanleiding van de Tweede Kamerverkiezingen 2025 te begeleiden als informateur. Hij begeleidt D66 en CDA bij het opstellen van een "positieve agenda", waarvan het plan is dat andere partijen zich er later bij aansluiten. Aanvankelijk zou hij dit doen samen met Hans Wijers namens D66, maar die legde al gauw zijn functie neer vanwege uitgelekte privé-uitspraken over VVD-leider Dilan Yeşilgöz en haar partij.
Buma stamt uit het Friese geslacht Buma en is de zoon van burgemeester Bernhard van Haersma Buma (1932-2020) en Elly van Werkum (1933-2019). Hij is de kleinzoon van Sybrand Marinus van Haersma Buma (oud-burgemeester van Stavoren (1930-1938) en Wymbritseradeel (1938-1941)). Zijn oudgrootvader Bernhardus Buma werd in 1813 burgemeester van Leeuwarden. Zijn grootmoeder van moederskant, Clarisse Henriëtte Cohen, kwam uit een Joodse familie uit Würzburg. Buma woonde tot zijn benoeming in Leeuwarden in Voorburg. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen.
Met zijn verwant Wiete Hopperus Buma schreef hij Gerlacus Buma. Een Friese patriciërszoon in het leger van Napoleon en Willem I. Amsterdam, 2018, over een ver militair familielid dat leefde van 1793 tot 1838.
Op 15 maart 2025 was Buma te zien in een aflevering van Verborgen verleden. In deze aflevering bleek dat hij, via zijn voorouders van vaderskant in Zuid-Afrika, afstamt van een slavin uit Angola.
(bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sybrand_van_Haersma_Buma)
11-10-2021
Ver voordat hij de kindertoeslagaffaire aan de kaak stelde, deed Pieter Omtzigt hetzelfde met de Demmink-zaak. Toen deze kwestie door zijn toedoen opnieuw tot uitbarsting dreigde te komen, werd Omtzigt de mond gesnoerd door CDA-prominenten Sybrand Buma, Piet Hein Donner en Ernst Hirsch Ballin. De laatste twee hadden al genoeg moeite gedaan om de zaak voor altijd de doofpot in te helpen, dus daar kon nog wel een schepje bovenop. Ook VVD'ers Ivo Opstelten en Fred Teeven hadden er nog zó hun best op gedaan om de zaak toe te dekken, dat ook Mark Rutte (via Sybrand Buma - luister naar waarom Omtzigt zei het niet meer over Demmink te mogen hebben) er nog wel een schepje bovenop wilde doen. Zo werd het weer een tijdje stil rond Demmink. Maar de zaak blijft stinken en steekt van tijd tot tijd onvermijdelijk de kop weer op. Ooit komt de onderste steen boven, zou je denken, al stort volgens Demminks voorganger en oud-commissaris van de Koningin Harry Borghouts dan heel Justitie in elkaar. Justitie lijkt daar gezien de talloze schandalen daar trouwens al hard mee bezig.
Opnieuw is Demmink al geruime tijd trending op Twitter. Dat is in belangrijke mate te danken aan Huig Plug, oud-justitiemedewerker en klokkenluider van het Scheveningse gevangenisziekenhuis. Plug trok aan de bel over brandgevaar, procedurefouten en racisme binnen het gevangenisziekenhuis, maar Justitie erkende zijn melding niet en werkte hem eruit. Plug vecht sindsdien door maar ontmoet dezelfde tegenwerking van vele van zijn voorgangers. Sinds hij ook informatie over de Demmink-zaak naar buiten heeft gebracht wordt hij geridiculiseerd en geframed als geradicaliseerd. Een onder de torenhoge druk doorgedraaide klokkenluider is een makkelijke prooi. Daar kan Micha Kat, ooit gerespecteerd journalist, nu gedetineerd complotdenker, over meepraten. Dus ook Huig Plug wordt inmiddels op alle mogelijke manieren in diskrediet gebracht.
Het eerste Rolodex onderzoek werd toendertijd stopgezet toen duidelijk werd dat topman Joris Demmink van justitie erbij betrokken was!
We zitten in een enorme verandering. Maar hoe moet je je nu als mens gedragen terwijl je je huis kwijt raakt of zonder hulp in een bejaarden tehuis zit? Onze mensenrechten worden ons systematisch afgenomen. Marcel Messing beantwoord enkele vragen in dit interview met de Ommekeer.
Voordat Nederland geheel onder water staat, geheel naar de afgrond glijdt en er geen stroomvoorziening meer is, trekken wij alvast de stekker uit het nep koningshuis, hun gevolg en stromannen!