Betreffend consensusbeslissing is in strijd met de Belgische Grondwet tot stand gebracht en derhalve "Ongrondwettig" en wel op grond van de volgende onbetwistbare feiten:
1. Het betreft een "dictatoriaal-besluit", genomen door de (huidige) politieke partijen cd&v, VOORUIT, Open Vld en N-VA, die vanaf 1981 tot 1995 (maar liefst 15 jaar lang) op een niet democratisch
verkozen wijze hebben geregeerd over het Vlaams Gewest, dat ook nog
eens niet is genomen op het grondgebied van het Vlaams gewest maar in de
Kamer van volksvertegenwoordigers, waardoor het op alle mogelijke wijze in strijd is met de Belgische Grondwet.
2. Het zijn deze politieke partijen cd&v, VOORUIT, Open Vld en N-VA (toen nog CVP, SP, PVV en VU) die vanuit dezelfde Kamer van volksvertegenwoordigers in 1980 het Arbitragehof hebben ingeschreven in de Belgische Grondwet en bij wet van 28 juni 1983 voor het eerst de
samenstelling, de bevoegdheid en de werking ervan hebben vastgesteld.
Dit betekent dat deze wet is samengesteld ten tijde van de niet democratisch verkozen illegale "ongrondwettige" Vlaamse regering-Geens I (22 december 1981 – 10 december 1985). Als vervolg op die "ongrondwettige" wet van 28 juni 1983 werden op 10 september 1984 vanuit deze niet democratisch verkozen illegale "ongrondwettige" Vlaamse regering-Geens I bij het Arbitragehof de volgende rechters benoemd: 1.) in opdracht van CVP/ cd&v werd de heer Jan Delva benoemd tot de eerste Nederlandstalige voorzitter van het Arbitragehof, waarvan de naam op 7 mei 2007 is veranderd in Grondwettelijk Hof om daarmee de "ongrondwettigheid" te verbloemen. Voorheen was hij vanaf 1974 raadsheer bij het Hof van Cassatie, waar hij in 1983 afdelingsvoorzitter werd; 2.) in opdracht van SP/ VOORUIT werd de heer Willy Calewaert benoemd tot eerste Nederlandstalig rechter bij het Grondwettelijk Hof. Voorheen
was hij Minister van Nationale Opvoeding (1973-1974 en 1980-1981) en
Minister van Openbaar Ambt en Institutionele Hervormingen (1979-1980); 3.) in opdracht van PVV/ Open Vld werd Louis De Grève benoemd tot eerste Nederlandstalig rechter bij het Grondwettelijk Hof. Voorheen
was hij burgemeester (1965-1971) en schepen (1976-1982) van Halle, als
ook provincieraadslid voor Brabant, lid van de Senaat (1974-1977) en lid
van de Kamer van volksvertegenwoordigers (1977-1984). Op 14 september 1993 volgde hij Fernand Debaedts op als voorzitter van de Nederlandse taalgroep wat hij tot 16 oktober 1999 is gebleven; 4.) in opdracht van CVP/ cd&v werd de heer Karel Blanckaert benoemd tot de eerste Nederlandstalig rechter het Grondwettelijk Hof. Voorheen was hij hoofdredacteur van Kristelijke Werknemers Beweging ledenblad "Raak" (1959-1960), gemeenteraadslid van Schoten (1964-1971), lid van de kamer van volksvertegenwoordigers in het arrondissement Antwerpen (1971-1984), fractieleider van de CVP-kamerfractie (1972-1984) en ondervoorzitter van de Kamer; 5.) in opdracht van CVP/ cd&v werd de heer Fernand Debaedts benoemd tot de eerste Nederlandstalig rechter het Grondwettelijk Hof. Hij
werd geboren te Turnhout op 7 augustus 1923. Na het behalen van zijn
doctoraat in de rechten in 1947 vestigde hij zich als advocaat. Hij
verliet de balie in 1949 om bestuurssecretaris en vervolgens
adjunct-rechtskundig adviseur bij het Ministerie van Wederopbouw te
worden. Vijf jaar na zijn afstuderen ving hij zijn loopbaan bij de Raad
van State aan, als substituut-auditeur-generaal (1952), eerste auditeur
(1971) en staatsraad (1976). Parallel hiermee ontwikkelde hij een
wetenschappelijke loopbaan als assistent aan de Universiteit Gent
(1959-1965) en als docent aan de Universitaire Faculteiten Sint-Ignatius
te Antwerpen (1969-1988). Naar aanleiding van de oprichting van het
Arbitragehof werd hij bij koninklijk besluit van 10 september 1984
benoemd tot rechter. Op 2 februari 1993 werd hij, ter opvolging van Jan
DELVA, verkozen tot (de tweede) Nederlandstalige voorzitter van het Hof.
Bij koninklijk besluit van 22 juli 1993 werd hij, met ingang van 7
augustus 1993, toegelaten tot het emeritaat; 6.) in opdracht van CVP/ cd&v werd de heer Louis-Paul Suetens benoemd tot de eerste Nederlandstalig rechter het Grondwettelijk Hof. Van 1974 tot 1977 was hij achtereenvolgens adjunct-kabinetschef en kabinetschef van minister van Hervorming der Instellingen Robert Vandekerckhove (CVP). Tussen 1970 en 1979 was hij ook schepen van Holsbeek en tussen 1974 en 1979 voorzitter van het Europees Milieubureau, zijnde een federatie van meer dan 140 niet-gouvernementele milieuorganisaties, gevestigd in alle 27 lidstaten van de Europese Unie (EU),
kandidaat-lidstaten en een aantal omliggende landen. Deze organisaties
strekken zich uit van lokaal en nationaal tot Europees en
internationaal. De doelstelling van het EEB is het beschermen en
verbeteren van het Europese milieu en het in staat stellen van de
Europese burgers een rol te spelen bij het bereiken van dat doel.
Waartoe zijn voorzitterschap bij het Europees Milieubureau in samenhang met zijn latere functie als eerste rechter bij het "ongrondwettig" Grondwettelijk Hof heeft geresulteerd kunt u lezen in dit geschrift.
3. Ten tijde van de regering-Geens IV (18 oktober 1988 - 21 januari 1992), waarvan de niet democratisch verkozen maar door de illegale "ongrondwettige" Vlaamse Raad benoemde "ongrondwettige" elf Vlaamse ministers van de volgende politieke partijen: CVP (5 ministers, thans cd&v), SP (3 ministers, thans VOORUIT); PVV (2 ministers, thans Open Vld) en VU (1 minister, thans N-VA) het "ongrondwettige" Vlaanderen bestuurden, hebben deze vier politieke partijen -- aangevuld met Agalev (Groen) – in 1989 een Cordon sanitaire ingesteld tegen het Vlaams Blok (Vlaams Belang) wat "ongrondwettig" was en nog steeds "ongrondwettig" is, omdat die nog steeds van kracht is. Een grotere "ongrondwettigheid" van het toch al "ongrondwettige" Vlaanderen valt niet te bedenken. Wanneer het Vlaams Belang onder huidig partijvoorzitter Tom Van Grieken dat inziet, dan kan hij samen met de eveneens geboycotte politieke partij PVDA (die dat al wel heeft ingezien) en Groen (die het Vlaams Belang grondwettelijk niet in de Cordon sanitaire toestand had mogen brengen, maar toentertijd erin is ingetrapt), samen met de (mede-) veroorzakende politieke partij cd&v (waarvan A.M.L. van Rooij stemgerechtigd lid is), die als christelijke partij de tien geboden van God hebben na te leven en haar eerder begane zonden zullen moete opbiechten, met meerderheid van stemmen (31+16+9+9 = 65 zetels)
een wereldprobleem oplossen waartoe zij grondwettelijk verplicht zijn.
De feitelijke en wettelijke onderbouwing daarvoor heeft U hierboven al
kunnen lezen maar zullen wij hieronder nog eens expliciet
verduidelijken.
4. Het was de liberale Belgische regering-Lebeau (18 april 1840 – 13 april 1841), met daarin de volgende zes liberale ministers Joseph Lebeau, Charles Liedts, Mathieu Leclercq, Edouard Mercier, Gérard Buzen en Charles Rogier (thans de Belgische politieke partijen Open Vld, MR en PFF), die op "valse gronden" bij Koninklijk Besluit van 16 december 1840 hebben beslist: 1.) dat koning Leopold II der Belgen (1835-1909) (oudste toen nog levende zoon van koning Leopold I, toen hij nog prins was) vanaf 16 december 1840 de titel "Hertog van Brabant" moest dragen, zonder dat hij een voorganger had, omdat het hertogdom Brabant vanaf 1795 was opgehouden te bestaan; 2.) dat prins Filips van België (1837-1905) (tweede oudste toen nog levende zoon van koning Leopold I) de titel "Graaf van Vlaanderen"
moest gaan dragen, terwijl hij geen voorganger had, omdat het
graafschap Vlaanderen vanaf 1795 was opgehouden te bestaan.
Bovengenoemde zes liberale ministers hebben betreffend Koninklijk Besluit op 16 december 1840 genomen met de voorkennis en wetenschap dat stadhouder Willem V van Oranje-Nassau (de drager van de titels Markies van Veere en Vlissingen; Graaf van Katzenelnbogen, Vianden, Diez, Spiegelberg, Buren, Leerdam en Culemborg; Burggraaf van Antwerpen; Baron van Breda, Diest, Beilstein, de stad Grave en het land van Cuijk, IJsselstein, Cranendonck, Eindhoven, Liesveld, Herstal, Warneton, Arlay en Nozeroy; Erf- en vrijheer van Ameland en Heer van Borculo, Bredevoort, Lichtenvoorde, Het Loo, Geertruidenberg, Klundert, Zevenbergen, Hooge en Lage Zwaluwe, Naaldwijk, Polanen, Sint-Maartensdijk, Soest, Baarn en Ter Eem, Willemstad, Steenbergen, Montfort, Sankt Vith, Bütgenbach, Daasburg, Niervaart, Turnhout en Besançon) was en in 1795
in ballingschap was gegaan en zijn bezittingen in het buitenland
(België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland) als gevolg daarvan nooit in
beslag genomen konden zijn. Dit des te meer de overeenkomst die hij
daarover in1804 had gesloten met de Betaafse Republiek nimmer is
geratificeerd, waarmee stadhouder Willem V van Oranje-Nassau en zijn opvolgende erfgenamen de opvolgende Nederlandse koningen/ koninginnen Willem I (1815-1840), Willem II (1840-1849), Willem III (1849-1890), Wilhelmina (1890-1948), Juliana (1948-1980), Beatrix (1980-2013) en Willem-Alexander (2013-heden) van Oranje-Nassau, betreffende bezittingen in het buitenland (België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland) zijn blijven behouden, waaronder ook hun eigen Vrijstaat, het departement de Twee Neten (met als haven Antwerpen). Het huis Oranje-Nassau oefent als gevolg daarvan al vanaf 16 december 1840 met behulp van de opvolgende burgemeesters van Antwerpen (vanaf 2013 Bart De Wever) een alleen heersende dictatoriale macht uit op geheel België, onder huidig keizer Maurits van Vollenhoven (1998-heden) vanuit het voortgezette Heilige Roomse Rijk, waarbij het grondgebied van het Heilige Roomse Rijk, sinds de oprichting van de Verenigde Naties op 24 oktober 1945, zich heeft uitgebreid tot 193 wereldlanden (is nagenoeg de gehele wereld). De liberale Belgische regering-Lebeau (18 april 1840 – 13 april 1841) heeft daarmee vanaf die tijd (al 185 jaar lang) de Belgische Grondwet van 7 februari 1831 ondermijnd als ook het op 19 april 1839 gesloten Verdrag van Londen, waarin is vastgelegd dat België een Unitaire Soevereine staat is, die internationaal is erkend. Hiermee hebben wij het "historische bewijs" geleverd dat de liberale Belgische regering-Lebeau daarmee op 16 december 1840 de grootse Staatsgreep
ooit heeft gepleegd, die al maar liefst 185 jaar lang voortduurt en die
van de gehele wereld een HEL OP AARDE heeft gemaakt. Het is deze al
maar liefst 185 jaar lang (voor iedereen onzichtbaar) vanuit België gepleegde Staatsgreep die Bart De Wever (N-VA) voor altijd in de DOOFPOT wil krijgen, door België
op te splitsen in vier taalgebieden en vervolgens deze vier
opgesplitste taalgebieden als onafhankelijke staten deel te laten
uitmaken van de Europese Unie dat zit gevestigd in Brussel (België). Daarom moet Bart De Wever (N-VA) kost wat kost de nieuwe premier van België worden. Hij is als huidig burgemeester van de Vrijstaat het departement de Twee Neten
(met als haven Antwerpen) de enige persoon die deze klus kan klaren en
ook wil gaan klaren om op deze wijze vanuit België, vanuit de Europese Unie
(dat in België is gevestigd), een nieuwe onzichtbare staatsgreep te
plegen in alle bestaande 27 EU-landen en alle nog bijkomende EU-landen,
waaronder Albanië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro, Noord-Macedonië, Servië, Turkije, Moldavië, Oekraïne en Georgië. Dit laat Jezus de zoon van God de Vader niet gebeuren. Het is daarom dat Jos D'Haese (PVDA)
bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen op 13 oktober 2024
burgemeester van Antwerpen wil worden, wat het einde betekent van de Vrijstaat het departement de Twee Neten (met als haven Antwerpen) onder dictatoriale aansturing van de Nederlandse koning Willem-Alexander (2013-heden) van Oranje-Nassau. Mede door zijn toedoen zal als vervolg daarop het testament van 25 januari 1944 van koning Leopold III en het op 19 april 1839 gesloten Verdrag van Londen,
waarin is vastgelegd dat België een Unitaire Soevereine staat is, die
internationaal is erkend, na 185 jaar alsnog ten uitvoer worden
gebracht.
Het zijn de politieke partijen: CVP (thans cd&v), SP (thans VOORUIT), PVV (thans Open Vld) en VU (thans N-VA) die vanaf 1981 tot 1995 vanuit bovengenoemde niet democratisch verkozen maar door de illegale "ongrondwettige" Vlaamse Raad benoemde ministers in bovengenoemde zeven Vlaamse regeringen, tezamen met de door hen bij wet van 28 juni 1983 op 10 september 1984 benoemde "ongrondwettige" eerste zes rechters (inclusief voorzitter) bij het Grondwettelijk Hof te Brussel, die daarmee de basis hebben gelegd, dat Bart De Wever (N-VA) als nieuwe premier van België, vanuit de Vrijstaat het departement de Twee Neten (met als haven Antwerpen), vanuit de Europese Unie (dat in België is gevestigd), een nieuwe onzichtbare staatsgreep kan gaan plegen in alle bestaande 27 EU-landen en alle nog bijkomende EU-landen, waaronder Albanië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro, Noord-Macedonië, Servië, Turkije, Moldavië, Oekraïne en Georgië.